هزار بار کشیده‌ست عشق کافرخو

هزار بار کشیده‌ست عشق کافرخو		شبم ز بام به حجره ز حجره تا سر کو
شب آن چنان به گاه آمده که هی برخیز		گرفته گوش مرا سخت همچو گوش سبو
ز هر چه پر کندم من سبوی تسلیمم		سبو اسیر سقاست چون گریزد از او
هزار بار سبو را به سنگ بشکست او		شکست او خوشم آید ز شوق و ذوق رفو
سبو سپرده به دو گوش با هزاران دل		بدان هوس که خورد غوطه در میانه جو