در هجا

میر طغرل بمرد و من گفتم		ملک‌الموت کار مردان کرد
برهانید مردمان را زو		مردمی کرد و سخت نیک آورد
قلتبانی که شصت سال بزیست		یک درم سنگ نان خویش نخورد
به خدایی که کوه و دریا را		خازن در و لعل رخشان کرد
که من از درد فرقت لب تو		آن کشید م که شرح نتوان کرد