صبر مرا آینه بیماریست

صبر مرا آینه بیماریست		آینه عاشق غمخواریست
درد نباشد ننماید صبور		که دل او روشن یا تاریست
آینه جویی‌ست نشان جمال		که رخم از عیب و کلف عاریست
ور کلفی باشد عاریتیست		قابل داروست و تب افشاریست
آینه رنج ز فرعون دور		کان رخ او رنگی و زنگاریست
چند هزاران سر طفلان برید		کم ز قضا دردسری ساریست
من در آن خوف ببندم تمام		چون که مرا حکم و شهی جاریست
گفت قضا بر سر و سبلت مخند		کاین قلمی رفته ز جباریست
کور شو امروز که موسی رسید		در کف او خنجر قهاریست
حلق بکش پیش وی و سر مپیچ		کاین نه زمان فن و مکاریست
سبط که سرشان بشکستی به ظلم		بعد توشان دولت و پاداریست
خار زدی در دل و در دیدشان		این دمشان نوبت گلزاریست
خلق مرا زهر خورانیده‌ای		از منشان داد شکرباریست
از تو کشیدند خمار دراز		تا به ابدشان می و خماریست
هیزم دیک فقرا ظالمست		پخته بدو گردد کو ناریست
دم نزدم زان که دم من سکست		نوبت خاموشی و ستاریست
خامش کن که تا بگوید حبیب		آن سخنان کز همه متواریست