غافل چرایی؟ جانا، ز دردم

غافل چرایی؟ جانا، ز دردم		رحمت کن آخر بر روی زردم
خونم بریزی هر روز، چون من		داد از تو خواهم، گویی چه کردم؟
در دام حسنت جز دم ندیدم		وز خوان عشقت جز خون نخوردم
نقش غمم چون بر دل نوشتی		من نامه‌ی خود در می‌نوردم
خاک نسیمت گردم به زاری		باشد که آرد پیش تو گردم
ای باد مشکین، گر می‌توانی		بویی بیاور زان باغ وردم
تا دیده‌ی من دید آن صنم را		گر اوحدی را، دیدم نه مردم