ای دل سرمست، کجا می‌پری؟

ای دل سرمست، کجا می‌پری؟		بزم تو کو؟ باده کجا می‌خوری؟
مایه‌ی هر نقش و ترا نقش نی		دایه‌ی هر جان و تو از جان بری
صد مثل و نام و لقب گفتمت		برتری از نام ولقب، برتری
چونک ترا در دو جهان خانه نیست		هر نفسی رخت کجا می‌بری؟
نقد ترا بردم من پیش عقل		گفتم: « قیمت کنش ای جوهری
صیر فی نقد معانی توی		سرمه کش دیده‌ی هر ناظری »
گفت: « چه دانم ببرش پیش عشق		عشق بود نقد ترا مشتری
چون به سر کوچه‌ی عشق آمدیم		دل بشد و من بشدم بر سری