تا کی به در تو سوکوار آیم؟

تا کی به در تو سوکوار آیم؟		در کوی تو مستمند و زار آیم؟
گر کار مرا تو غم رسی روزی		غم نیست، که عاقبت به کار آیم
وقتی که ز کشتگان خود پرسی		اول منم آنکه در شمار آیم
چون دست برآوری به خون ریزی		هم من باشم که: پایدار آیم
روزی اگرم تو یار خود خوانی		دانم به یقین که: بختیار آیم
هم پیش تو بگذرم به دزدیده		گر نتوانم که آشکار آیم
مگذار مرا چو اوحدی تنها		زنهار! که من به زینهار آیم