|
|
|
|
|
|
| مسموميت غذائى ناشى از استافيلوکک
|
|
| مسموميت غذائى ناشى از استافيلوکک اين مسموميت در اثر خوردن هر يک از انتروتوکسين‌هائى ايجاد مى‌شود که قبل از خوردن غذا، توسط استافيلوکک اورئوس در غذا ايجاد شده‌اند. اين مسموميت‌ها ميزان حمله بالائى دارند و در تابستان شايع‌تر ديده مى‌شود. اين بيمارى کوتاه‌مدت و ناگهاني، ۶-۲ ساعت پس از مصرف غذاى آلوده خود را با تهوع، استفراغ، دل‌پيچه، و اسهال نشان مى‌دهد. اسهال معمولاً غيرالتهابى است و نسبت به وبا و عفونت با اکولى توکسيژنيک حجم کمترى دارد. تب و راش پديد نمى‌آيد و بيمار از نظر نوورولوژيک طبيعى است.
|
|
|
|
| اکثر موارد خود محدود شونده‌اند و نياز به درمان خاصى ندارند.
|
|
|
|
| سندرم شوک توکسيک TSS نوعى مسموميت حاد و تهديدکنندهٔ حيات است که با تب، افت فشار، اختلال عملکرد در چندين ارگان، و پوسته‌ريزى در ابتداى دوره نقاهت مشخص مى‌شود. براى ايجاد اين بيمارى نيازى به عفونت آشکار با استافيلوکک اورئوس نمى‌باشد و کلونيزاسيون تنها با سوش توکسيژنيک کفايت مى‌کند. توکسين 1 از TSS و انتروتوکسين B استافيلوکک مسئول تقريباً تمام موارد هستند. بروز TSS در ميان زنان قاعده ۱ مورد در ۱۰۰،۰۰۰ نفر گزارش شده است. تقريباً نيمى از موارد قاعده نيستند و در هر دو جنس ديده مى‌شود. TSS عمدتاً جوانان را درگير مى‌کند اما در تمام سنين ديده مى‌شود. TSS دوران غير قاعدگى ممکن است بعد از سوار شدن عفونت بر انواع آسيب‌هاى پوستى مثل سوختيگى‌هاى حرارتى يا شيميائي، گزش حشرات، عفونت‌هاى ناشى از آبله مرغان، و زخم‌هاى جراحى ايجاد شود. ميزان مرگ و مير ناشى از TSS در دوران قاعدگى تقريباً ۵/۲ درصد و در زمان‌هاى ديگر تقريباً ۴/۶ درصد است.
|
|
|
|
|
| TSS سندرمى است که به‌صورت بالينى توصيف شده و تشخيص‌هاى افتراقى آن مشابه با تشخيص‌هاى افتراقى اگزانتم تب‌دار شديد همراه با افت فشار است. ساير تشخيص‌هاى قابل بررسى عبارتند از: TSS استرپتوکوکي، سندرم استافيلوککى تورق پوست، سندرم کاوازاکي، تب منقوط کوه‌هاى راکي، لپتوسپيروز، مننگوکوکسمي، سپسيس ناشى از گرم منفى‌ها، سندرم‌هاى ويروسى اگزانتم‌دار، و بثورات شديد داروئي. TSS استرپتوککى و استافيلوککى مى‌توانند از لحاظ بالينى غير قابل افتراق باشند. يافت استافيلوکک اورئوس، توليد سم توسط موارد جدا شده و حساسيت سرولوژيک به سم تشخيص را تأييد مى‌کند.
|
|
|
|
| درمان TSS شامل تخليه محل توليد توکسين، جبران مناسب مايع، و تجويز آنتى‌بيوتيک است. زخم‌هاى اخير جراحى را بايستى باز نمود و شستشو داد. در افت فشارهاى مقاوم به مايع بايستى از افزاينده‌هاى فشار کمک گرفت. اختلالات الکتروليتى را بايد تصحيح نمود. کليندامايسين (۹۰۰ ميلى‌گرم وريدى هر ۸ ساعت) با يا بدون يک آنتى‌بيوتيک بتالاکتام داروى مناسبى است [در بيماران که گمان مى‌رود در خطر ابتلاء به عفونت با استافيلوکک اورئوس مقاوم به متى‌سيلين
(MRSA) باشند بايستى از وانکومايسين استفاده کرد]. دورهٔ دمران ۱۴ روز است که چند روز آن خوراکى است. در بيمارى شديد يا وجود محل عفونت غير قابل تخليه بايستى از ايمونوگلوبولين (تک دوز وريدى ۴۰۰mg/kg) کنک گرفت. خطر بيمارى راجعه دوران قاعدگى را مى‌توان با بررسى پاسخ سرولوژيک به TSST-1 سنجيد: زنانى که پس از بيمارى حاد پاسخ سرولوژيک ايجاد نمى‌کنند بايستى همواره از مصرف تامپون يا روش‌هاى حائل ضدٌ باردارى پرهيز کنند.
|
|
| سندرم استافيلوککى تورق پوست (Staphylocoal Sacalded Skin Syndorme)
|
|
| SSSS طيفى از بيمارى‌هاى پوستى با شدت‌هاى متفاوت را در بر مى‌گيرد که توسط سوش‌هاى استافيلوکک اورئوس توليدکننده (ET (Exfoliative Toxin ايجاد مى‌شوند. شديدترين شکل آن در کودکان بيمارى Ritter و در بزرگ‌ترها نکروليز توکسيک اپيدرم ناميده مى‌شود. بيمارى Ritter يا TEN اغلب پيش‌درآمدى غير اختصاصى دارد. مرحله حاد آن با راش اريتماتو در اطراف چشم يا دهان شروع مى‌شود که به تنه و اندام‌ها گسترش مى‌يابد. پوست نمائى شبيه به کاغذ سنباده دارد و اغلب حساس است. ادم اطراف چشم شايع مى‌باشد. در کودکان و نوزادان، تب و تحريک‌پذيرى يا بى‌حالى شايع است در حالى‌که مسموميت سيستميک شايع نيست. در طى چند ساعت يا چند روز، چروک خوردن و پوسته‌ريزى اپيدرم شروع مى‌شود؛ علامت نيکولسکى (Nikolsky's Sign) وجود دارد. مناطق برهنه، قرمز و براقند ولى چرکى نيستند. پوسته‌ريزى ممکن است در مناطق گسترده يا نواحى تکه‌تکه جدا از هم ادامه يابد. گاهى تاول‌هاى سست و بزرگ ايجاد مى‌شوند. در اين مرحله آب و الکتروليت زيادى از دست مى‌رود و عفونت ثانويه مى‌تواند اضافه شود. تقريباً طى ۴۸ ساعت، نواحى پوسته‌ريزى خشک مى‌شود و پوسته‌ريزى ثانويه آغاز مى‌گردد. کل بيمارى ظرف ۱۰ روز تمام مى‌شود. ميزان مرگ و مير (ناشى از هيپوولمى يا سپسيس) در کودکان تقريباً ۳ درصد و در بزرگسالان تا ۵۰ درصد است.
|
|
|
|
|
|
|
| درمان شامل آنتى‌بيوتيک‌هاى ضدٌ استافيلوکک، جبران آب و الکتروليت، و مراقبت از محل‌هاى برهنه پوست مى‌باشد.
|
