Wireless Access Point

براى ارتباط بين سيستم‌هاى Wireless دو راه وجودداردکه عبارتند از Ad-Hoc وInfrastructure.

در مدل Ad-Hoc کامپيوترها مى‌توانند مستقيماً با يکديگر در ارتباط باشند، ولى درمدل Infrastructure يک وسيله ارتباطى واسط مابين کامپيوترهاى بدون‌سيم وجود دارد که به‌نوعى کار آنتن گيرنده/فرستنده را انجام مى‌دهد. بدين معنى که هر کامپيوتر براى ارتباط خود با ديگر کامپيوترها، اطلاعات خود را به Access Point ارسال مى‌کند سپس Access Point هرکدام از اطلاعات را به کامپيوتر مربوطه ارسال مى‌نمايد.

در اينجا گيرنده مى‌تواند يک کامپيوتر بى‌سيم و يا يک کامپيوتر در شبکه معمولى (با سيم) باشد. مورد دوم، کاربرد ديگرى از Access Point است که اجازه مى‌دهد شبکه بى‌ سيم با شبکه با سيم که در قسمتى از سايت نصب‌شده و با serverها و ديگر کامپيوترهايى که ازطريق سيم به هم متصل هستند ارتباط برقرار نمايد. اين وسيله جهت ارتباط Infrastructure، از باند فرکانسى 2.4GHZ با روش DSSS استفاده مى‌کند. بدين ترتيب مسائل معمولى در ارتباط Infrastructure که حتماً بايد گيرنده و فرستنده در ديد مستقيم يکديگر باشند، کنار مى‌رود و با کمک روش DSSS و باند فرکانسى 2.4GHZ و استفاده از فرکانسى آزاد، ارتباطى بى‌ سيم با سرعت 11Mbps برقرار مى‌شود.

فاصله مطمئن در چنين حالتى در داخل يک شرکت (Indoor) که اتاق‌هاى متعددى در يک مجموعه مى‌باشد و موانعى همچون ديوار آجرى وجود دارد حداکثر ۳۰ متر است که در اين حالت سرعت ۱۱Mbps است و درحالتى که وضعيت محل بصورت Flat باشد (Outdoor) و به‌جاى اتاق پارتيشن استفاده شده باشد، اين فاصله تا ۱۰۰ متر قابل افزايش مى‌باشد. توجه داشته باشيد که امکان افزايش فاصله تا ۳۵۰ متر نيز وجود دارد، ولى به‌همان نسبت سرعت مجموعه کم مى‌شود و در بدترين شرايط به 1Mbps مى‌رسد. البته درنظر داشته باشيد که موانع به هر شکلى مى‌توانند روى سرعت تأثيرگذار باشند. در سازمان‌هايى که داراى چندين طبقه مى‌باشند ارتباط بين کامپيوترهاى بى‌سيم بين طبقات به‌روش Ad-Hoc مقدور نيست چون فرکانس 2.4GHZ از موانع بتونى عبور نمى‌کند. لذا در چنين مواردى بايد در هر طبقه يک Access Point نصب شود که اين Access Pointها ازطريق پورت RJ45 با يکديگر در ارتباط خواهند بود و هرکدام نيز با کامپيوترهاى بى‌سيم موجود در طبقه خود در ارتباط مى‌باشند.

بدين ترتيب ارتباط کامپيوترهاى wireless در دو طبقه نيز با يکديگر برقرار مى‌شود. ازجمله موارد ديگرى که مى‌توان ذکر کرد سيستم حفاظتى WEP-Wire Equivalence Privacy است. Access Pointها قادرند که از WEP در حالت ۶۴ بيتى پشتيبانى نمايند. بديهى است که کليه کامپيوترهاى بى‌سيم موجود در مجموعه نيز بايد کد ۶۴ بيتى WEP خود را همانند يکديگر تنظيم نمايند تا بتوانند با هم ارتباط داشته باشند. بدين ترتيب اگر کامپيوتر بيگانه‌اى بصورت wireless به مجموعه وارد شود نمى‌تواند از فضاى فرکانسى شبکه wireless شما سوءاستفاده نمايد و امکان به‌سرقت رفتن اطلاعات به صفر نزديک خواهد بود.

لازم به توضيح است که در سيستم ارتباطى بى‌سيم Ad-Hoc حداکثر تعداد ۷ کامپيوتر مى‌توانند با يکديگر ارتباط داشته باشند و بيش از اين تعداد ممکن نيست. اما در روش Infrastructure اين تعداد به ۳۲ کامپيوتر براى هر Access Point مى‌رسد و براى تعداد بيشتر حتماً بايد از Access Point ديگرى در مجموعه استفاده نمود.

يکى ديگر از مزاياى استفاده از Access Point استفاده چند دستگاه و ارتباط آنها با يکديگر است. بدين معنى که اگر بخواهيم فضاى بيشترى را تحت پوشش شبکه خود بگيريم مثلاً يک فاصله ۴۰۰ مترى در داخل مجموعه‌ خود داشته باشيم مى‌توانيم با تعدادى Access Point که در فواصل مناسب از يکديگر قرار گرفته‌اند فاصله مزبور را تحت پوشش قرار داده و ارتباط بين تمام کامپيوترهاى wireless مجموعه را با يکديگر برقرار کنيم.

ازجمله مزاياى اين سيستم مى‌توان به امکان ارتباط بين شبکه با سيم و بى‌سيم ازطريق عملکرد Bridge، امکان ارتباط با سرعت 11Mbps بين شبکه‌هاى wireless، پشتيبانى از سيستم کدگذارى حفاظتى WEP در حالت ۶۴ بيتي، عدم محدوديت در محل استقرار کامپيوترهاى بى‌سيم (Clients)، تنظيم اتوماتيک جهت گرفتن مجدد اطلاعات درصورت ضعيف بودن سيگنال‌ها، کارآيى مؤثر Effective Throughput- 7.5 Mbps و نصب آسان و سريع اشاره کرد.