وه! که کارم ز دست می‌برود

وه! که کارم ز دست می‌برود		روزگارم ز دست می‌برود
خود ندارم من از جهان چیزی		وآنچه دارم ز دست می‌برود
یک دمی دارم از جهان و آن نیز		چون برآرم ز دست می‌برود
بر زمانه چه دل نهم؟ که روان		همچو یارم ز دست می‌برود
در خزان ار دلی به دست آرم		در بهارم ز دست می‌برود
از پی صید دل چه دام نهم؟		که شکارم ز دست می‌برود
چه کنم پیش یار جان افشان؟		که نثارم ز دست می‌برود
نیست جز آب دیده در دستم		زان نگارم ز دست می‌برود
طالعم بین که: در چنین غم‌ها		غمگسارم ز دست می‌برود
بخت بنگر که: پای بر دم مار		یار غارم ز دست می‌برود
دستگیرا، نظر به کارم کن		بین که کارم ز دست می‌برود