این جا شکری هست که چندین مگسانند

این جا شکری هست که چندین مگسانند		یا بوالعجبی کاین همه صاحب هوسانند
بس در طلبت سعی نمودیم و نگفتی		کاین هیچ کسان در طلب ما چه کسانند
ای قافله سالار چنین گرم چه رانی		آهسته که در کوه و کمر بازپسانند
صد مشعله افروخته گردد به چراغی		این نور تو داری و دگر مقتبسانند
من قلب و لسانم به وفاداری و صحبت		و اینان همه قلبند که پیش تو لسانند
آنان که شب آرام نگیرند ز فکرت		چون صبح پدیدست که صادق نفسانند
و آنان که به دیدار چنان میل ندارند		سوگند توان خورد که بی عقل و خسانند
دانی چه جفا می‌رود از دست رقیبت		حیفست که طوطی و زغن هم قفسانند
در طالع من نیست که نزدیک تو باشم		می‌گویمت از دور دعا گر برسانند