روز طرب است و سال شادی

روز طرب است و سال شادی		کامروز به کوی ما فتادی
تاریکی غم تمام برخاست		چون شمع در این میان نهادی
اندیشه و غم چه پای دارد		با آن قدح وفا که دادی
ای باده تو از کدام مشکی		وی مه به کدام ماه زادی
مستی و خوشی و شادکامی		سلطان دلی و کیقبادی
و آن عقل که کدخدای غم بود		از ما ستدی به اوستادی
شاباش که پای غم ببستی		صد گونه در طرب گشادی