ای ز هجران تو مردن طرب و راحت من

ای ز هجران تو مردن طرب و راحت من		مرگ بر من شده بی‌تو مثل شهد و لبن
می طپد ماهی بی‌آب بر آن ریگ خشن		تا جدا گردد آن جان نزارش ز بدن
آب تلخی شده بر جانوران آب حیات		شکر خشک بر ایشان بتر از گور و کفن
نیست بازی کشش جزو به اصل کل خویش		چند پیغامبر بگریست پی حب وطن
کودکی کو نشناسد وطن و مولد خویش		دایه خواهد چه ستنبول مر او را چه یمن
شد چراگاه ستاره سوی مرعای فلک		حیوان خاک پرستد مثل سرو و سمن
من از این ناله اگر چه که دهان می بندم		نتوان در شکم آب فروبست دهن
نفس چغز ز آب است نه از باد هوا		بحریان را هله این باشد معهوده و فن
عارفانی که نهانند در آن قلزم نور		دمشان جمله ز نوری است ظلامات شکن
قلم و لوح چو این جا برسیدیم شکست		شکند کوه چو آگه شود از رب منن