چگونه نسبت به زورگوئی و ظلم واکنش نشان دهیم؟

اگر مشکوک به‌وجود يک قلدرى و ظلم هستيد، با فرزند خود براى حالت پذيرندگى آن برخورد کنيد. براى او شرح دهيد که مى‌دانيد برخى کودکان نسبت به ديگران پرخاشگرى مى‌کنند و شما نيز فکر مى‌کنيد که ممکن است او قربانى چنين خشونتى شده باشد. اگر قبول کرد که مورد ظلم قرار گرفته، با توضيحات خود جدى برخورد کنيد. به ياد داشته باشيد که اين کار کودک شما را تشويق خواهد کرد تا حقايق را آشکار کند و از آنجا که مى‌ترسد مبادا شخص ظالم متوجه شود که او با شما صحبت نکرده، به او اطمينان دهيد که از شما کمک گرفتن، علامت نقطه‌ٔ قوت او است نه ضعف و شما هم به اين کار به‌عنوان بخشى از نقش خود در مقام پدر يا مادر براى دفاع از او نگاه مى‌کنيد. تلاش کنيد تا او را نسبت به اهميت در ميان گذاشتن موضوع با معلم خود، مدير مدرسه يا حتى والدين شخص زورگو، متقاعد سازيد. اگر اصرار دارد که موضوع حتماً پنهان بماند، در هر صورت به او اطمينان دهيد که اين‌گونه خواهيدکرد و حتماً نيز آن را پنهان نگهداريد. در ضمن پيشنهاد دهيد که خود را از شخص زورگو دور سازد که اين کار بهترين روش براى اجتناب از زورگوئى است. متأسفانه کودکان به کرات گرفتار اين تصور قالبى از شجاعت و اين فکر اشتباه هستند که بهتر است از شخص زورگو کتک بخورند ولى فرار نکنند. اين با شما است که فرزند خود را از اين اشتباه بيرون آوريد و او را ترغيب کنيد تا کم‌ترين واکنش را از خود نشان دهد؛ خونسردى و بى‌تفاوتى مؤثرترين پاسخ است.

به هيچ عنوان نبايد او را به مبارزه ترغيب کنيد، چرا که اين روش پر از خطرات بالقوه است. مثلاً ممکن است ماجرا با کتک خوردن شديد پايان يابد يا ممکن است هرگاه کودک ديگرى او را به ستوه آورد، از روش‌هاى خشونت‌آميز استفاده کند. اگر زورگوئى در مدرسه اتفاق افتاد، پيشنهاد دهيد که وقتى در حياط مدرسه است در محلى شلوغ قرار بگيرد، چرا که اشخاص زورگو معمولاً کودکانى را که ضعيف و منزوى به‌نظر مى‌رسند انتخاب مى‌کنند و کودکى که تنها در حياط مدرسه ايستاده خيلى آسان، بالقوه هدف قرار مى‌گيرد و هرچند در ميان جمعيت بودن لزوماً يک زنگ تفريح بدون خطر را تضمين نمى‌کند، ولى احتمال بروز زورگوئى را کاهش مى‌دهد.