جلوگیری از آسیب‌دیدگی‌های ورزشی

اکثر آسيب‌ديدگى‌هائى که هنگام ورزش ايجاد مى‌شود به‌علت فشار غيرعادى است که شما به استخوان‌ها، عضلات و ساير بافت‌هاى عضلاتى اسکلتى خود تحميل مى‌کنيد. اکثر اين آسيب‌ديدگى‌هاى در افرادى ايجاد مى‌شوند که به‌ندرت ورزش مى‌کنند و همهٔ اوقات بيکارى خود را هدر مى‌دهند. دوندگان تازه کار که براى رسيدن به اهدافى که خود تعيين کرده‌اند: تلاش مى‌کنند نيز در معرض آسيب‌ديدگى قرار دارند. در اينجا چند روش معقول به‌عنوان رهنمود ورزشى ذکر مى‌شود:

۱. قبل از ورزش خود را گرم کنيد. حداقل ۵ تا ۱۰ دقيقه براى کشيدن و شل کردن عضلات خود وقت صرف کنيد. افزايش جريان خونى که توسط گرم کردن ايجاد مى‌شود، کشش عضلانى را کاهش مى‌دهد، به دامنهٔ حرکت آنها مى‌افزايد و ممکن است حتى ميزان کارآئى شما را بيشتر کند. کليهٔ اين موارد احتمال پارگى و کشش عضلانى را کاهش مى‌دهد.

۲. ورزش‌هائى را انتخاب کنيد که واقعاً براى شما مناسب است. اگر مبتلا به درد مفصل ران يا زانو هستيد، دوى آهسته و تنيس احتمالاً براى شما مناسب نيست. شنا، پياده‌روى و دوچرخه‌سوارى را در نظر داشته باشيد. قبل از شروع يک برنامهٔ ورزشى با پزشک مشورت کنيد تا مشخص شود که واقعاً شرايط لازم را داريد.

۳. فعاليت خود را طورى تنظيم کنيد که نيروى شما کم و بيش در زمان اختصاص يافته به ورزش به‌طور يکنواخت مصرف شود. برنامه‌هائى تنظيم کنيد که بدن شما به فعاليت‌هائى که فصد انجام آنها را داريد، سازگارى يابد. ميزان فعاليت بدنى خود را به‌تدريج افزايش دهيد.

۴. بعد از ورزش آرام بگيريد. عضلات به‌کار برده شده هنگام فعاليت منقبض شده‌اند و انجام حرکات تکرارى باعث کوتاهى آنها نيز شده است. دراز کشيدن بعد از ورزش به بازگرداندن اندازه عضلات به حالت اول و برقرارى تعادل آنها کمک مى‌کند و از سخت شدن آنها جلوگيرى مى‌کند.

۵. اگر دچار آسيب‌ديدگى شديد، بايستيد و به مراقبت از آن بپردازيد. ورزش را ادامه ندهيد، به‌ويژه در رقابت‌هائى که شما را مستعد غفلت از هشدارهاى معقول مى‌کند. شما اغلب با تضعيف تکيه‌گاه عضلانى اسکلتى خود آسيب‌ديدگى موجود را تشديد مى‌کنيد و خود را در معرض آسيب‌ديدگى‌هاى اضافى قرار مى‌دهيد.