ای کرده چهره تو چو گلنار شرم تو

ای کرده چهره تو چو گلنار شرم تو		پرهیز من ز چیست ز تو یار شرم تو
گلشن ز رنگ روی تو صد رنگ ریخته‌ست		چون گل چرا دمید ز رخسار شرم تو
من صد هزار خرقه ز سودا بدوختم		کان جمله را بسوخت به یک بار شرم تو
صافی شرم توست نهان در حجاب غیب		دردی بریخت بر رخ گلزار شرم تو
آن دل که سنگ بود ز شرم تو آب ریخت		یا رب چه کرد در دل هشیار شرم تو
خون گشت نام کوه که نامش شده‌ست لعل		چون درفتاد در که و کهسار شرم تو