مه تو یار ندارد جز او تو یار مگیر

مه تو یار ندارد جز او تو یار مگیر		رخش کنار ندارد از او کنار مگیر
جهان شکارگهی دان ز هر طرف صیدی		درآ چو شیر بجز شیر نر شکار مگیر
هوای نفس مهارست و خلق چون شتران		به غیر آن شتر مست را مهار مگیر
وجود جمله غبارست تابش از مه ماست		به ماه پشت میار و ره غبار مگیر
بران ز پیش جهان را که مار گنج تواست		تواش به حسن چو طاووس گیر و مار مگیر
چو خلق بر کف دستت نهند چون سیماب		ز عشق بر کف سیماب شو قرار مگیر
به حس دست بدان ار چه چشم تو بستست		ز گلشن ازلی گل بچین و خار مگیر
به بوی آن گل بگشاد دیده یعقوب		نسیم یوسف ما را ز کرته خوار مگیر
کیست یوسف جان شاه شمس تبریزی		به غیر حضرت او را تو اعتبار مگیر