ای روی تو آیت نکویی

ای روی تو آیت نکویی		حسن تو کمال خوبرویی
راتب شده عالم کهن را		هردم ز تو فتنه‌ای به نویی
معروف لبت به تنگ‌باری		چونان که دلت به تنگ‌خویی
بردی دل و در کمین جانی		یارب تو از این همه چه جویی
گویی شب وصل با تو گویم		الحق تو کنی خود آنچه گویی
در کوی غمت به جان رسیدم		گفتم تو کجا و در چه کویی
گفتا بدو روزه غیبت آخر		تا چند ز یک سخن که گویی
من هم به جوار زلف آنم		کز عشوه تو در جوال اویی