ناز کم کن که نکویی به کسی دیر نماند

ناز کم کن که نکویی به کسی دیر نماند		زشت باشد که نکویی برود ناز بماند
برلبش بود اعتماد من مگر جان بخشد او		آن که روح‌الله گمان بردیم آن قصاب بود