سرو بستانی تو یا مه یا پری

سرو بستانی تو یا مه یا پری		یا ملک یا دفتر صورتگری
رفتنی داری و سحری می‌کنی		کاندر آن عاجز بماند سامری
هر که یک بارش گذشتی در نظر		در دلش صد بار دیگر بگذری
می‌روی و اندر پیت دل می‌رود		باز می‌آیی و جان می‌پروری
گر تو شاهد با میان آیی چو شمع		مبلغی پروانه‌ها گرد آوری
چند خواهی روی پنهان داشتن		پرده می‌پوشی و بر ما می‌دری
روزی آخر در میان مردم آی		تا ببیند هر که می‌بیند پری
آفتاب از منظر افتد در رواق		چون تو را بیند بدین خوش منظری
جان و خاطر با تو دارم روز و شب		نقش بر دل نام بر انگشتری
سعدی از گرمی بخواهد سوختن		بس که تو شیرینی از حد می‌بری