آب

آب مهم‌ترين ماده‌اى است که براى تأمين و ادامهٔ زندگى، حيوانات به آن نياز دارند. حيوان مى‌تواند تمام چربى و نصف پروتئين موجود در بدن خود را از دست بدهد و هنوز زنده بماند در صورتى‌که با از دست دادن يک‌دهم آب بدن حيوان مى‌ميرد. حيوانات بايد هميشه به آب سالم دسترسى داشته باشند. آب دادن به دام بايد آهسته ولى کامل صورت گيرد. کم‌آبى در دام‌هاى جوان سبب تأخير در رشد و در دام‌هاى بالغ باعث کاهش توليد مى‌شود. مقدار آب موردنياز حيوانات بستگى به فاکتورهاى زير دارد: ۱. نوع حيوان. ۲. وزن حيوان. ۳. نوع تغذيه (خصوصيات غذا). ۴. نوع توليد. ۵. درجهٔ حرارت محيط، ميزان رطوبت هوا و باد. ۶. ويژگى‌هاى فردي.

براى تعيين آب مورد احتياج بايد به بيلان آب توجه کرد و ميزان آب داخل شده به بدن و آب خارج شده را در نظر گرفت. بيلان آب معمولاً در حيوانات بالغ که کسر وزن يا اضافه وزن ندارند، متعادل و يا تقريباً با هم برابر است، در حيوانات جوان که اضافه وزن پيدا مى‌کنند بيلان آب مثبت است. در حالات بيمارى مثل اسهال و استفراغ ... که اتلاف آب بدن شدت مى‌يابد بيلان آب منفى است. اعمال آب در بدن: به‌طور خيلى خلاصه آب در بدن اعمال زير را انجام مى‌دهد:

۱. محلول کردن مواد قابل هضم غذا و انتقال آب به نقاط مختلف بدن.

۲. دفع مواد زيان‌آور.

۳. دخالت در فعل و انفعالات شيميائى آنزيم‌ها.

۴. تنظيم درجهٔ حرارت بدن.

منابع تأمين آب براى بدن حيوان:

- آب آشاميدنى.

- آب موجود در غذاها.

- آب متابوليسمى: اين آب در اثر متابوليسم مواد آلى ايجاد شده و در برخى حيوانات حتى به‌مدت طولانى احتياجات آبى حيوان را برآورده مى‌کند و حيوان را از مرگ نجات مى‌دهد، مثل شتر در کوير. مثلاً در اثر اکسيداسيون گلوکز علاوه‌بر توليد انرژى مقادير قابل ملاحظه‌اى آب توليد مى‌شود.

C6H12O6 + 6O2 -> 6CO2 + 6H2O