تعريف مىتوانند با هم يا جداگانه اتفاق بيفتند. در کهير درم سطحى درگير است و بهصورت ضايعات کهيرى محدودشدهاى همراه با حاشيه ناصاف و برجسته و مرکز رنگپريده تظاهر مىکند. ممکن است کهيرها بههم متصل شوند. در آنژيوادم لايههاى عميقتر پوست درگير مىشوند که مىتواند شامل بافت زيرجلدى هم باشد. اين اختلالات را مىتوان بهصورت زير طبقهبندى کرد: ۱. وابسته به IgE نظير آتوپي، ثانويه به آلرژنهاى خاص و تحريکات فيزيکى خصوصاً سرما ۲. وابسته به کمپلمان (نظير آنژيوادم و کهير مادرزادى مرتبط با بيمارى سرم يا واسکوليت ۳. غير ايمنى و بر اثر عوامل يا داروهائى که مستقيماً موجب آزادسازى واسطهها از ماستسلها مىشوند و ۴. ايديوپاتيک.
|
|
|
|
پاتوفيزيولوژى با ادم وسيع درم (و بافت زيرجلدى در آنژيوادم) مشخص مىگردند. احتمالاً ادم بهدليل افزايش نفوذپذيرى عروقى ناشى از آزادسازى واسطهها از ماستسلها يا سلولهاى ديگر است.
|
|
|
تشخيص گرفتن تاريخچه و توجه خاص به تماس يا مصرف عوامل مقصر احتمالى و نيز طول مدت ضايعه. کهير واسکوليتى بهطور تيپيک بيش از ۷۲ ساعت ادامه مىيابد. در حالىکه کهيرهاى معمولى اغلب طول مدت کمتر از ۴۸ ساعت دارند.
|
|
- تست پوستى آنتىژنهاى غذائى و يا استنشاقى
|
|
- تحريکات فيزيکى مثل چالش با محرکهاى لرزشى يا سرما
|
|
- بررسى آزمايشگاهي: سطوح کمپلمان؛ ESR (در کهير يا آنژيوادم وابسته به ESR, IgE بالا و هيپوکمپلمانتمى ديده نمىشود). استراز در صورتىکه تاريخچه بيمار آنژيوادم مادرزادى را مطرح کند. کرايوگلوبولينها، آنتىژن هپاتيت B و مطالعات آنتىبادي، غربالگرى اتوآنتىبادىها.
|
|
- ممکن است به نمونهبردارى پوستى نياز شود.
|
|
|
|
|
|
تشخيص افتراقى درماتيت اتوپيک، ماستوسيتوز جلدى (کهير پيگمانتوزا)، ماستوسيتوز سيستميک.
|
|
|
پيشگيرى در صورت امکان تعيين و اجتناب از عوامل مقصر.
|
|
|
- آنتىهيستامينهاى H1 و H2 مىتوانند مفيد باشند: مثل رانىتيدين 150mg روزى ۲ بار خوراکي، ديفنهيدرامين ۵۰-۲۵ mg روزى ۴ بار خوراکي، هيدروکسىزين ۵۰-۲۵ mg روزى ۴ بار خوراکي.
|
|
- سيپروهپتادين 4mg روزى ۳ بار خوراکى ممکن است سودمند باشد.
|
|
- گاهى اوقات داروهاى سمپاتوميمتيک مفيد هستند.
|
|
گلوکوکورتيکوئيدهاى جلدى هيچ ارزشى در درمان کهير و يا آنژيوادم ندارند. بهدليل توکسيستى طولانى مدت گلوکوکورتکيوئيدهاى سيستميک نبايد آنها را در درمان کهير ايديوپاتيک، ناشى از آلرژن يا فيزيکى تجويز کرد.
|