جهد بکن تا که به جایی رسی

جهد بکن تا که به جایی رسی		درد بکش، تا به دوایی رسی
بر سر آن کوچه بسی برگهاست		خیز و برو، تا به نوایی رسی
پیرهنی چاک نکردی به عشق		کی ز بر او به قبایی رسی؟
تا نشوی فارغ و یکتا، کجا		از سر آن زلف بتایی رسی؟
بس که به بوسی تو زمینش ز دور		تا که به بوسیدن پایی رسی
گر تو درآیی ز پی کاروان		زود به آواز درایی رسی
از صف دل دور مشو، زانکه تو		هم ز دل خود به صفایی رسی
ای که به مخلوق چنین غره‌ای		خود چه کنی؟ گربه خدایی رسی
خواجه ترا چون ز غلامان شمرد		گر نگریزی به بهایی رسی
یوسف خود را بتوانی ربود		گر به چنین گرگ‌ربایی رسی
اوحدیا، سایه ز ما برمگیر		گر به چنین ظل همایی رسی