در مدح رضیةالدین مریم

ای فخر همه نژاد آدم		ای سیده‌ی زنان عالم
روح‌القدس از پی تفاخر		مهر تو نهاد مهر خاتم
سلطانت کریمةالنسا خواند		شد ذات شریف تو مکرم
راضی ز تو ای رضیةالدین		جبار تو ذوالجلال اکرم
در خدمت طالع تو دارد		سعد فلکی دو دست برهم
بر خستگی نیازمندان		پیوسته ز لطف تست مرهم
اسبی که عنان‌کش تو باشد		زاقبال شود چو رخش رستم
عمرت ندب هزار گردد		نراد فلک اگر زند دم
روح‌الله اگر چه بود عیسی		تو راحت روح و آن دل هم
موجود شداز تو جود و احسان		چونان که مسیح شد ز مریم
اقبال تو بر فزون به هر روز		در دولت خسرو معظم
آن پادشهی که خسروان را		از هیبت او فرو شود دم
از ورد و تضرعت سحرگاه		بنیاد بقای اوست محکم
با خاک در تو ز ایران راست		بر چهره صفای آب زمزم
در مدح و ثنات شاعران‌راست		تشریف و صلات خز معلم
ارواح ملک به ناله آمد		صوت تو گرفت چون ترنم
جز بر تو ثنا و مدح گفتن		باشد چو تیمم و لب یم
احباب ترا به زیر رانست		ز اقبال توبارگی و ادهم
اعدای ترا زه گریبان		طوقیست بسان مار ارقم
از قربت تو سرور و شادی		وز فرقت تو مراست ماتم
گیرد فلک ار بخشک ریشم		من در ندهم به خویشتن نم
بودی پدرم به مجلس تو		یاری سره و حریف محرم
تو شاد بزی که رفت و زو ماند		میراث به ماندگان او غم
ارجو که رهی شود ز لطفت		بر اغلب مادحان مقدم
تا هشت سپهر و چار طبع‌اند		آمیخته ز امتزاج بر هم
بادات بقا و عز و اقبال		بیش از رقم حروف معجم
ماه رمضان خجسته بادت		تا پیش صفر بود محرم