قطعه‌ی زیر را به خواجه اسحاق پدر خوانده‌ی خود فرستاده

مرا مقصود فرزندان آدم		ز فرزندان صدق خود شمردست
خداوند اوحدالدین خواجه‌اسحق		که گیتی با بزرگیهاش خردست
گرش بینی بگو ای آنکه پایت		ز رتبت پایه‌ی گردون سپردست
خبر داری که فرزند عزیزت		چه پای امروز در خواری فشردست
ز پای اندر میفکن دست گیرش		که اندر پایمال و دست بردست