بیماری‌های عضله

بيماريظهاى عضله معمولاً به‌صورت ضعف متناوب يا مداوم ظاهر مى‌شوند. اين اختلالات معمولاً بدون درد هستند. با اين‌حال ممکن است ميالژى - يا درد عضله - اتفاق بيفتد. ميالژى را بايد از کرامپ‌هاى عضلانى - مثل انقباضات دردناک عضلانى - که معمولاً به‌دليل اختلالات نوروژنيک است افتراق داد. کنتراکچر عضلانى به‌دليل عدم توانائى در شل شدن عضله منقبض شده و در ارتباط با نقص انرژى در اختلالات گليکوليتيک است. ميوتونى حالتى از انقباض طولانى‌مدت عضله و به‌دنبال آن شل شدن آهسته آن است. افتراق بين ضعف واقعى عضله و شکايت خستگى اهميت دارد. خستگى بدون يافته‌هاى بالينى يا آزمايشگاهى غير طبيعى تقريباً هرگز نشان‌دهنده اختلال عضلانى واقعى نيست. رويکرد بيماران مبتلا به ضعف عضلانى در شکل‌هاى (- ارزيابى تشخيصى ضعف عضلانى متناوب - و - ارزيابى تشخيصى مربوط به ضعف عضلانى پايدار - ) خلاصه شده است.

ارزيابى تشخيصى مربوط به ضعف عضلانى پايدار. EOM= عضله خارج چشمي، OPMD= ديستروفى عضلانى اکولوفارنژيال، FSHD= ديستروفى عضلانى فاسيواسکاپولوهومرال، IBM= ميوزيت انکلوزيون بادي، DM= درماتوميوزيت، PM= پلى ميوزيت، MG= مياستنى گراويس، ALS= اسکلروز جانبى آميوتروفيک، CK = کراتين کيناز

ارزيابى تشخيصى ضعف عضلانى متناوب. EOMs= عضلات خارج چشمي، AChRAb= آنتى بادى ضد گيرنده استيل کولين، PP = فلج دوره‌اي، CPT = کارنى‌تين پالميتيل ترانسفراز، MG = مياستنى گراويس