یارب چه بلا که عشق یارست

یارب چه بلا که عشق یارست		زو عقل به درد و جان فکارست
دل برد و جمال کرد پنهان		فریاد که ظلم آشکارست
گر جان منست ازو به جانم		من هیچ ندانم این چکارست
ناید بر من خیال او هیچ		وین هم ز خلاف روزگارست
کارم چو نگار نیست با او		زان بر رخ من ز خون نگارست
زو هیچ شمار برنگیرم		زیرا که جفاش بی‌شمارست