ز من مپرس که بر من چه حال میگذرد

ز من مپرس که بر من چه حال میگذرد		چو روز وصل توام در خیال میگذرد
جهان برابر چشم سیاه میگردد		چو در ضمیر من آن زلف و خال میگذرد
اگر هلاک خودم آرزوست منعم کن		مرا که عمر چنین در ملال میگذرد
خیال مهر تو در چشم هر سهی سرویست		که در حوالیش آب زلال میگذرد
ز بوی زلف توام روح تازه میگردد		سپیده‌دم که نسیم شمال میگذرد
من و وصال تو آن فکر و آرزو هیهات		که بر دماغ چه فکر محال میگذرد
غلام و چاکر روی چو ماه توست عبید		وزین حدیث بسی ماه و سال میگذرد