داد جاروبی به دستم آن نگار

داد جاروبی به دستم آن نگار		گفت کز دریا برانگیزان غبار
باز آن جاروب را ز آتش بسوخت		گفت کز آتش تو جاروبی برآر
کردم از حیرت سجودی پیش او		گفت بی‌ساجد سجودی خوش بیار
آه بی‌ساجد سجودی چون بود		گفت بی‌چون باشد و بی‌خارخار
گردنک را پیش کردم گفتمش		ساجدی را سر ببر از ذوالفقار
تیغ تا او بیش زد سر بیش شد		تا برست از گردنم سر صد هزار
من چراغ و هر سرم همچون فتیل		هر طرف اندر گرفته از شرار
شمع‌ها می‌ورشد از سرهای من		شرق تا مغرب گرفته از قطار
شرق و مغرب چیست اندر لامکان		گلخنی تاریک و حمامی به کار
ای مزاجت سرد کو تاسه دلت		اندر این گرمابه تا کی این قرار
برشو از گرمابه و گلخن مرو		جامه کن دربنگر آن نقش و نگار
تا ببینی نقش‌های دلربا		تا ببینی رنگ‌های لاله زار
چون بدیدی سوی روزن درنگر		کان نگار از عکس روزن شد نگار
شش جهت حمام و روزن لامکان		بر سر روزن جمال شهریار
خاک و آب از عکس او رنگین شده		جان بباریده به ترک و زنگبار
روز رفت و قصه‌ام کوته نشد		ای شب و روز از حدیثش شرمسار
شاه شمس الدین تبریزی مرا		مست می‌دارد خمار اندر خمار