تنگى منحصر آئورت در جوانان به احتمال زياد يک مشکل مادرزادى است. تنگى دژنراتيو (دريچه‌هاى شديداً کلسيفيه) شايع‌ترين علت تعويض دريچهٔ آئورت در بزرگسالان است.
بيماران دچار AS براى مدت طولانى بى‌علامت مى‌مانند، ولى زمانى‌که نشانه‌ها آغاز مى‌شوند، به سرعت بدتر مى‌گردند و احتمالاً فرد در طى پنج سال آينده خواهد مرد. شايع‌ترين نشانه‌ها عبارتند از تنگى نفس (CHF)، سنکوپ و درد قفسهٔ سينه (آنژين) مى‌باشند. مرگ ناگهانى در بيماران بدون علامت نادر است. اکوکارديوگرافى تشخيص و محاسبهٔ شيب فشارى دو سوى دريچه را ميسر مى‌سازد، پيگيرى با انجام اکوکارديوگرافى بايد هر دو سال تکرار شود و زمانى‌که شيب‌ها به سطح خطرناکى برسند بايد اين پيگيرى‌ها با فواصل کمتر انجام پذيرند. انجام کاتتريزاسيون قلبى (براى ارزيابى محل و شدت تنگى و بررسى شرائين کرونر) به‌محض پيدايش نشانه‌ها لازم است.
علل بيمارى
ديابت و افزايش ميزان کلسترول از عوامل زمينه‌ساز مى‌باشند.
تنگى آئورت (AS) همراه با بيمارى دريچهٔ ميترال اغلب از تب روماتيسمى ناشى مى‌گردد. حال آنکه شايع‌ترين علت AS منحصر، ناهنجارى مادرزادى دريچه است. دريچه‌هاى دو لتى مادرزادى تنگ شده و به آسيب لت‌ها، ناشى از جريان خون گردابى منتهى مى‌گردند. دريچه‌هاى سه لتى (تريکوسپيد) تنگ ممکن است ماهيت مادرزادى (لت‌هاى غير طبيعي)، روماتيسمى يا دژنراتيو (کلسيفيکاسيون ناشى از ازدياد سن) که در افراد ديابتى و بيماران دچار کلسترول بالا شيوع بيشترى دارد، داشته باشند. در صورتى‌که علت کلسيفيکاسيون دژنراتيو آئوردت 'فرسودگى طبيعي' دريچه باشد، کلسيفيکاسيون حلقهٔ دريچهٔ ميترال نيز اغلب وجود دارد. تنگى روماتيسمى اکثراً با نارسائى آئورت و بيمارى دريچهٔ ميترال همراه است. AS باعث هيپرتروفى شديد بطن چپ مى‌شود.
شيب‌ها (گراديان‌هاي) فشارى قابل ملاحظه در دو طرف دريچهٔ آئورت ممکن است بدون علامت يا همراه با علائم جزئى باشند. سبب فشار سيستولى بيش از ۵۰ ميلى‌متر جيوه يا قطر دريچهٔ کمتر از چهار دهم cm2/m2 خطرناک در نظر گرفته مى‌شود. هيپرتروفى محسوس بطن باعث کاهش کمپليانس قلب، افزايش فشار دياستولى و اختلال در پر شدن بطنى مى‌گردد. فقدان انقباض دهليزى و تاکيکاردى همراه با فيبريلاسيون دهليزى بسيار بد تحمل مى‌شوند.
تشخيص
اکوکارديوگرافى
درمان
درمان طبى کمک ناچيزى مى‌کند. ديژيتال تنها در اواخر سير بيمارى که شواهدى از اتساع بطنى و اختلال عملکرد سيستولى به‌وجود مى‌آيد، سودمند است. ديورتيک‌ها بهتر است با احتياط زياد و براى درمان ادم مفرط استفاده شوند. بتابلوکرها مى‌توانند زمينه‌ساز نارسائى بطن چپ گردند. کميسوروتومى يا والولوپلاستى با بالون باعث بهبودى قابل ملاحظه‌اى مى‌گردد، مرگ و مير بسيار پائينى دارد و بايد در بيماران بى‌علامت با انسداد دريچه‌اى بحرانى مدنظر قرار بگيرد. در بيماران دچار تنگى کلسيفيه که علامت‌دار هستند، مبتلايان به تنگى شديد و افراد بى‌علامت بطن چپ بايد دريچه را تعويض نمود.
مطالبى پيرامون ورزش
در بيماران دچار تنگى آئورت، خطرات حين تست ورزش، ارزش اطلاعات اضافى را که ممکن است از تست ورزش حاصل شوند، زايل مى‌سازد. بنابراين افرادى‌که براى تعويض دريچهٔ آئورت در نظر گرفته شده‌اند بايد براساس وضعيت عملکردى (فونکسيونل) و ساير ارزيابى‌هاى بالينى غير تهاجمى مورد بررسى قرار گيرند. با اين حال در بيماران بدون علامت مبتلا به تنگى خفيف محدوديتى براى ورزش وجود ندارد. از بيماران درخواست مى‌شود تا نشانه‌هاى تنگى نفس، سنکوپ، حالت نزديک به سنکوپ و درد قفسهٔ سينه را گزارش نمايند. وقتى اين نشانه‌ها پديدار شدند بايد به بيماران توصيه شود تا از ورزش شديد با شدت بيشتر از ۶۰ درصد VO2max، تا زمانى که تحت ارزيابى دقيق قرار نگرفته‌اند، اجتناب کنند. بيماران دچار تنگى شديد بايد حتى از اشکال ملايم ورزش پرهيز نمايند.
