ژنتیک

اصول اوليه ژنتيک توسط مندل و گالتون (Mendel and Galton) در اواخر قرن هجدهم پايه‌گذارى شد. اما فقط در سال‌هاى اخير، علم ژنتيک که شامل ژنتيک انسانى هم مى‌شود، پيشرفت سريعى داشته است. کشف نقش بيولوژيکى اسيد نوکلئيک، روشن شدن ساختار اطلاعات ژنتيکى و نقش آن در تنظيم فرآيند حيات، کشفياتى هستند که معمولاً اهميت آنها ناديده گرفته مى‌شود.

با افزايش کنترل بيمارى‌هاى واگير و مرگ و مير نوزادان، اختلالات ارثى نسبت قابل توجهى را در پزشکى به‌خود اختصاص داده‌اند. بيش از ۲۳۰۰ بيمارى ارثى شناخته شده است و هر ساله تعداد زيادى به ليست اين بيمارى‌ها اضافه مى‌شود. براساس بسيارى مراجع، بيمارى‌هاى ناشى از مشکلات ژنتيکى و يا بيمارى‌هائى که به‌طور واضح ژنتيکى هستند. حدود۴۰-۲۵ درصد کل بيمارى‌هائى را که در مراکز بهداشتى درمان مى‌شوند، شامل مى‌گردند.

ژنتيک انسانى چيزى فراتر از مطالعه محض برروى بيمارى‌هاى ارثى است. ژنتيک انسانى به‌عنوان يک علم پايه بيولوژيکي، براى درک عوامل داخلى در سلامتى و بيمارى و ارتباط پيچيده طبيعت و رشد، پديدار گشته است. به‌خاطر تخصصى شدن سريع اين علم، شاخه‌هاى گوناگونى در علم ژنتيک به‌وجود آمده است. مثل: ژنتيک سلولى (Cytogenetic)، بيوشيمى ژنتيک (Biochemical genetic)، ژنتيک بالينى (Clinical genetic)، ژنتيک ايمنى (Immunogenetic)، ژنتيک ميکروبى(Microbial genetic)، ژنتيک جمعيت (Population genetic) و غيره. کار در اين زمينه‌ها، بسترى را براى مداخلات پزشکى پيشگيرى مؤثر، در بسيارى بيمارى‌ها، به‌وجود آورده است و همچنين بسترى را براى 'مهندسى ژنتيک' يعنى کنترل ردپاى ژنتيکى افراد، آماده ساخته است.