|
|
| از اينجا به بعد کودک در حال رشد شما از بيان چهرهاى خود به‌عنوان کانال اصلى ارتباط غيرکلامى استفاده مى‌کند. از اين طريق او قادر است معانى بسيارى را منتقل کند که هرکدام مىتواند با تغيير کوچکى در ماهيچه‌هاى صورت رسانده شود. به‌عنوان مثال، تغييرات زيادى براى تبديل يک لبخند به نيشخند نياز نيست؛ تمام آنچه نياز است که يک به‌هم فشردگى کوچک ماهيچه‌هاى کنار دهان و يک عمل ساده‌ٔ بالا بردن ابروها است که يک لبخند را به يک ظاهر غريب و زيرکانه تبديل مى‌کند؛ بنابراين، بيان چهرهاى بسيار قدرتمند مى‌باشد.
|
|
| گروه‌هاى منظم وسيعى از ماهيچه‌ها، راه‌ها و سلول‌ها عصبي، براى هر کدام از بيان‌هاى چهرهاى ضرورى است. اگر تا به حال با يک عروسک که با نخ به حرکت درمى‌آيد کار کرده باشيد، متوجه شده‌ايد که کنترل چهار عضو عروسک با استفاده از نخ‌هائى که به هر يک از اعضاء بسته شده است چقدر مشکل است. تصور کنيد اگر مجبور شويد کنترل عروسکى را به عهده بگيريد که هزاران عضو دارد و با هزاران روش مى‌توان هريک از اين اعضاء را فعال کرد، کار به چه اندازه مشکل است؛ اين همان چيزى است که کودک شما هنگام تغيير دادن چهره او انجام مى‌دهد. ماهيچه‌هاى مختلف بسيارى در هر قسمت از چهره‌ٔ کودک دخيل هستند و همگى توسط قسمتى از مغز هدايت مى‌شوند که از چندين هزار سلول عصبى تشکيل شده و کودک تمام اينها را بدون هيچ‌گونه آموزش مخصوصى انجام مى‌دهد. بدون هيچ‌گونه شکى دانشمندان عقيده دارند که توانائى استفاده از زبان بدن، فطرى است.
|
|
| فکر مى‌کنيد چه تعداد حالات هيجانى متفاوت را مى‌توانيد با نشان دادن در چهره‌ٔ خود منتقل کنيد؟ سعى کنيد اين کار را جلوى آينه انجام دهيد، ممکن است از فهميدن اينکه چه تعداد از احساسات مختلف را مى‌توان از اين طريق مبادله کرد، تعجب کنيد. تحقيقات نشان داده که معمولاً بين شش تا هشت حالت عاطفى و هيجانى وجود دارد که کودک شما مىتواند با موفقيت از طريق بيان چهرهاى منتقل کند، شامل: خوشحالي، شوکه شدن، خشم و غضب، ناخرسندى و غم، ترس و نفرت. با اين حال، روش‌هاى بسيارى براى انتقال اين حالت‌هاى هيجانى به‌وسيلهٔ چهره وجود دارد.
|
|
| بيان چهرهاى به پنج جزء تقسيم مى‌گردد: ۱. موقعيت قرار گرفتن سر ۲. حالت دهان ۳. حالت چشم ۴. ابروها و پيشانى ۵. زبان.
|
|
|
|
| هنگام گفت‌وگو با شما، سر کودک شما مىتواند در يکى از موقعيت‌هاى گوناگون زير باشد:
|
|
| - بالا گرفته شده و روبه‌روى شما (به‌منظور همکارى و گوش دادن به شما).
|
|
| - کمى به يک‌سو کج شده (علاقه و تمايل مشخص براى بيشتر گوش دادن).
|
|
| - در حال تکان دادن (تائيد).
|
|
| - به دو طرف چرخاندن (عدم تائيد و مخالفت).
|
|
| - متمايل به‌سمت جلو (خشونت و عصبانيت).
|
|
|
|
| دهان کودک شما مىتواند به يکى از حالت‌هاى زير باشد:
|
|
| - آميخته با لبخند (خوشحالى و خنده).
|
|
| - پائين افتاده (غم و نااميدي).
|
|
| - درهم کشيده (خشم و مصمم بودن).
|
|
| - باز (حيرت، شگفتى و ابهام).
|
|
| - کمى باز (تمرکز و کنجکاوي).
|
|
| - گوشه‌هاى آن به سمت بالا جمع شده (پوزخند و تمسخر).
|
|
| - صاف و يکنواخت و بسته (عدم علاقه و بى‌تفاوتي).
|
|
|
|
| چشم‌هاى کودک شما مىتواند به يکى از گونه‌هاى زير باشد:
|
|
| - کاملاً باز (تعجب، لذت، وحشت و استهزاء).
|
|
| - کمى بسته (خشم، مصمم بودن و ترس).
|
|
| - چين‌خورده و نيمه بسته (خشم و تنفر).
|
|
| - افتاده و نيمه بسته (خواب‌آلود، آرام و راحت).
|
|
| - باز به‌حالت عادى (رضايت، خرسندى و آرامش).
|
|
| - باز و به‌تندى پلک زدن (هيجان زدگي، لذت و خوشحالي).
|
|
|
|
| پيشانى و ابروهاى کودک شما مىتواند به يکى از صورت‌هاى زير باشد:
|
|
| - اندکى چين خورده (خشم و مصمم بودن).
|
|
| - کاملاً آرام (لذت، راحتى و رضايت).
|
|
| - بالا رفته و همراه با راحتى ماهيچه‌هاى صورت (ابهام، شک و کنجکاوي).
|
|
| - بالا رفته و همراه با ماهيچه‌هاى پرتنش صورت (ترس، اضطراب و درد).
|
|
| - بالا رفته و همراه با دهان باز (وحشت و تعجب).
|
|
|
|
| اگرچه استفاده از زبان براى انتقال احساسات در اواخر کودکى تقليل مى‌يابد، اما به‌خصوص در اين سن مورد توجه است و اغلب به شکل اختيارى مورد استفاده قرار مى‌گيرد:
|
|
| - زبان کودک شما مىتواند کاملاً جلو آمده باشد (جسارت، اعتراض و خشم).
|
|
| - کمى جلو آمده (تمرکز، آرامش و خرسندي).
|
|
| - در حال ليسيدن لب‌ها (تشنگي، انتظار و پيش‌بيني).
|
