زهی ز سلطنتت روزگار منت دار

زهی ز سلطنتت روزگار منت دار		شکار کرده خلقت دل صغار و کبار
جدار بزم تو را مهر گشته حاشیه پوش		سوار عزم تو را چرخ گشته غاشیه‌دار
قضا ز لطف تو بر سائلان عطیه‌فشان		قدر ز قهر تو بر ظالمان بلیه نگار
ز پیچ نوبت عدل بلند طنطنه‌ات		فتاده غلغله در هفت گنبد دوار
هنوز منت ازین سو بود اگر تا حشر		خلایق دو جهان جان کنند بر تو نثار