رو ترش کردی مگر دی باده‌ات گیرا نبود

رو ترش کردی مگر دی باده‌ات گیرا نبود		ساقیت بیگانه بود و آن شه زیبا نبود
یا به قاصد رو ترش کردی ز بیم چشم بد		بر کدامین یوسف از چشم بدان غوغا نبود
چشم بد خستش ولیکن عاقبت محمود بود		چشم بد با حفظ حق جز باطل و سودا نبود
هین مترس از چشم بد وان ماه را پنهان مکن		آن مه نادر که او در خانه جوزا نبود
در دل مردان شیرین جمله تلخی‌های عشق		جز شراب و جز کباب و شکر و حلوا نبود
این شراب و نقل و حلوا هم خیال احولست		اندر آن دریای بی‌پایان بجز دریا نبود
یک زمان گرمی به کاری یک زمان سردی در آن		جز به فرمان حق این گرما و این سرما نبود
هین خمش کن در خموشی نعره می‌زن روح وار		تو کی دیدی زین خموشان کو به جان گویا نبود