ای دلارای روزن زندان

ای دلارای روزن زندان		دیدگان را نعیم جاویدی
بی‌محاق و کسوف بادی از آنک		شب مرا ماه و روز خورشیدی
همه سعدم تویی از آن که مرا		فلک مشتری و ناهیدی
ور همی دیو بینم از تو رواست		که گذرگاه تخت جمشیدی
به امید تو زنده‌ام گرنه		مر مرا کشته بود نومیدی