|
|
|
|
|
|
|
|
تقريباً يک‌نفر از هر ۱۰ آمريکائى سالانه مبتلا به گلودرد استرپتوکوکى (التهاب حلق، نوعى باکترى که باعث عفونت‌هاى مختلف از جمله عفونت حلق و لوزه‌ها مى‌شود -م). مى‌شود و ۴۰ ميليون نفر از بزرگسالان در اثر اين عارضهٔ زمانى به پزشک مراجعه مى‌کنند. گلودرد علل متعددى دارد که براى اکثر آنها مراجعه به پزشک ضرورى نيست.
|
|
|
|
|
بدون اغراق صدها ويروس مى‌توانند باعث بروز آنفلوانزا يا سرماخوردگى شوند و اين بيمارى‌ها اغلب با گلودرد همراه است. اگر دچار گرفتگى و آبريزش بيني، عطسه، دردهاى عمومى همراه با گلودرد شديد، احتمالاً ويروس‌ها عامل بيمارى هستند به‌ويژه اگر تب بيمار کمتر از ۱۰۱ درجه فارنهايت (۳/۳۸ درجه سانتى‌گراد) باشد. اين عفونت‌ها بسيار مسرى هستند و اغلب تعدادى ازا عضاء خانواده يا جامعه اين علائم را نشان مى‌دهند. هنگامى که دستگاه ايمنى بدن شروع به ساختن پادتن‌هاى ضد ويروس مى‌کند بيمار بهبود مى‌يابد.
|
|
|
|
|
شايع‌ترين عفونت باکتريائى حلق در اثر گروه خاصى از باکترى‌هاى استرپتوکوک ايجاد و منجر به گلودرد استرپتوکوکى مى‌شود. اين عارضه با تب، قرمزى شديد حلق، دردهاى عضلاني، و تورم غدد لنفاوى گردن همراه است. اين نوع عفونت بايد با آنتى‌بيوتيک‌ها درمان شود زيرا با عوارض مهم و متعددى مثل آسيب دريچه‌هاى قلبى و کليه‌ها، التهاب لوزه، ذات‌الرّيه، التهاب سينوس، و عفونت گوش همراه است. کشت از حلق معمولاً توسط پزشک انجام مى‌شود زيرا گلودرد استرپتوکوکى هميشه در معاينهٔ تنها مشخص نمى‌شود. به‌علت ماهيت شديداً مسرى استرپتوکوک برخى از پزشکان هنگام بروز گلودرد استرپتوکوکى در يک فرد همهٔ اعضاء خانواده را درمان مى‌کنند.
|
|
|
|
|
التهاب حنجره ممکن است منشاء ويروسى و باکتريائى داشته باشد و يا در اثر ضربه ايجاد شود. التهاب حنجرهٔ ويروسى شايع‌تر است. خشونت و تغيير غيرطبيعى صدا که معمولاً با تمايل مداوم به صاف کردن گلو همراه است از عمده‌ترين علامت‌ها هستند. در التهاب حنجرهٔ شديد ويروسى و بسيارى از مواردى باکتريائى آن تب و دردهاى عضلانى نيز ممکن است وجود داشته باشند.
|
|
|
درمان خاصى براى التهاب حنجرهٔ ويروسى وجود ندارد. اقدامات محافظه‌کارانه عبارتند از: مسکن‌هاى ضعيف در صورت وجود درد (آسپيرين يا استامينوفن)، استفاده از مرطوب‌کننده‌ها در صورت خشکى هوا، و استراحت دادن به تارهاى صوتي. اگر التهاب حنجره شديد است بايد نمونه براى کشت برداشت شود و در صورت يافتن باکترى‌هائى که از نظر پزشکى اهميت دارند باد آنتى‌بيوتيک تجويز گردد.
|
|
|
التهاب حنجرهٔ ناشى از ضربه (مکانيکي) در اثر فشار آوردن به تارهاى صوتى ايجاد مى‌شود. اين عارضه در ميان خوانندگان و افراد ديگرى که در اثر استفادهٔ بيش از حد از تارهاى صوتى دچار خشونت صدا مى‌شوند، شايع است. به تارهاى صوتى خود استراحت دهيد و از صحبت کردن در محيطى که يک صداى زمينه‌اى وجود دارد خوددارى کنيد و از تغيير ارتفاع صداى خود پرهيز نمائيد. اگر خشونت صدا بيش از يک يا دو هفته ادامه يافت براى رد احتمال وجود پوليپ تارهاى صوتى و يا فلج آنها به پزشک مراجعه کنيد.
|
|
|
خطرناک‌ترين عفونت حلق، التهاب اپيگلوت (اپيگلوت غضروفى است که در دهانهٔ ورودى حنجره قرار دارد و هنگام بلع از ورود غذا به آن جلوگيرى مى‌کند -م). حاد خوانده مى‌شود. اين عارضه يک عفونت باکتريائى حنجره است. تورم به‌ويژه در کودکان ممکن است راه هوائى را مسدود کند و يک فوريت پزشکى واقعى به‌وجود آورد. هنگامى که فرد مبتلا به گلودرد دچار اشکال در بلع يا تنفس مى‌شود، فوراً او را نزد پزشک يا به يک مرکز فوريت‌ها ببريد.
|
|
|
|
|
لوزه‌هاى طرفى حلق و لوزهٔ سوم (بافت لنفاوى در ديوارهٔ خلفى حلق-م). توده‌هاى کوچکى از غدد لنفاوى هستد که در پشت حلق قرار گرفته‌اند. آنها باکترى‌ها و ويروس‌ها را به دام مى‌اندازند. اگر لوزه‌ها عفونى شوند، پادتن‌هائى مى‌سازند که بقيهٔ قسمت‌هاى بدن را در مقابل تهاجم بعدى محافظت مى‌کنند. با وجود اين لزوم اين عمل حفاظتى در حدود سن سه سالگى خاتمه مى‌يابد. از اين به بعد لوزه‌هاى طرفى و لوزهٔ سوم عملکرد شناخته شدهٔ اندکى دارند، و در برخى افراد مى‌توانند منبع گلودرد عودکننده باشد و حتى باعث اختلال تنفس و بلع شوند. بنابراين علائم التهاب لوزه شبيه آنفلوانزا است و شامل تب، سردرد، دردهاى عضلاني، گلودرد و لرز مى‌گردد.
|
|
|
|
|
|
|
|
در صورت بروز التهاب لوزه پزشک احتمالاً آنتى‌بيوتيک و مسکن (مثل استامينوفن) تجويز خواهد کرد. در گذشته اغلب براى جلوگيرى از عوارض بعدى مثل عفونت‌هاى گوش، تب رماتيسمي، و التهاب لوزهٔ مکرر برداشتن لوزه‌هاى طرفى و لوزهٔ سوم از طريق جراحى انجام مى‌شد. ولى در حال حاضر معتقد هستند که اين‌گونه عوارض نسبتاً غيرمعمول هستند و لوزه‌هاى طرفى و لوزهٔ سوم ممکن است عملکردهاى ديگرى مثل جلوگيرى از حساسيت‌ها داشته باشند. عوارض عمل جراحى (خونريزى و مرگ و مير ناشى از بيهوشي) عمل برداشتن لوزه‌ها را به موارد نسبتاً اندکى محدود کرده است. همه در مورد عمل برداشتن لوزه هنگام ايجاد اختلال در تنفس و بلع اتفاق نظر دارند. سايرين لوزه‌بردارى را هنگامى‌که کودکان دو يا سه بار دچار گلودرد استرپتوکوکى در سال در ۲ تا ۳ سال متوالى شوند، پذيرفته‌اند ولى نظرات مختلف است. هنگام بروز علائم نشانه‌هائى مثل گلودردهاى عودکننده، عفونت‌هاى عودکنندهٔ گوش، تنفس دهاني، خرخر کردن، و اختلال در خواب براى کسب رهنمودهاى لازم به پزشک مراجعه کنيد.
|
|
|
|
|
گلودرد اغلب با تب يونجه همراه است زيرا همان گرده‌ها و مواد حساسيت‌زا که در بينى و چشم‌ها تأثير مى‌کنند باعث تحريک حلق نيز مى‌شوند. تنفس دهانى گلو را خشک مى‌کند و باعث تحريک مى‌گردد. اگر به تنفس از راه دهان تمايل داريد ممکن است مبتلا به انسداد بينى باشيد و بايد به پزشک مراجعه کنيد. ساير عوامل محرک که ممکن است باعث گلودرد شوند عبارتند از: دود، توتون، و فشار آوردن بيش از حد به تارهاى صوتى (در اثر آواز خواندن، فرياد زدن، يا مطالعه با صداى بلند و به‌مدت طولاني).
|
|
|
يک علت گاه و بيگاه گلودرد صبحگاهى پس زدن اسيد معده به مرى و پشت حلق است. مبحث التهاب مرى در اثر پس زدن را مشاهده کنيد.
|
|
|
|
|
- مصرف مايعات غيرالکلى را افزايش دهيد: چاى گرم همراه با عسل تسکين‌دهنده است.
|
|
|
- در اتاق خواب خود از يک مرطوب‌کننده هوا استفاده کنيد (به مبحث ساير اقدامات خوددرمانى در سرماخوردگى مراجعه کنيد).
|
|
|
- با آب نمک گرم غرغره کنيد (يک‌چهارم قاشق چايخورى نمک در يک‌دوم فنجان آب)
|
|
|
- قطره‌هاى گلودرد بدن نسخه تسکين‌دهنده هستند.
|
|
|
- بزرگسالان از مسکن‌هاى ضعيف مثل استامينوفن و آسپيرين استفاده کنند.
|
|
|
زمان مراجعه به پزشک هنگام گلودرد
|
|
|
هنگامى که گلودرد شديد است، بيش از ۵ تا ۷ روز طول کشيده است و همراه با حساسيت يا تحريک نيست، بايد به پزشک مراجعه کنيد. هرکدام از نشانه‌ها و علائم زير بايد شما را به‌ضرورت مراقبت پزشکى آگاه کند.
|
|
|
- گلودرد شديد و طولانى.
|
|
|
- دشوارى در تنفس.
|
|
|
- دشوارى در بلع.
|
|
|
- دردهاى مفصلى.
|
|
|
- گوش درد.
|
|
|
- بثورات جلدى.
|
|
|
- تب بالاى ۱۰۱ درجه فارنهايت (۳/۳۸ سانتى‌گراد).
|
|
|
- وجود خون در خلط.
|
|
|
- گلودردى که به‌طور مکرر عود کند.
|
|
|
- برآمدگى در گردن.
|
|
|
- خشونت صدا که بيش از دو هفته طول بکشد.
|
