بعضى از عشاير ايران شترهاى نر دوکوهانه را با شترهاى ماده يک‌کوهانه تلاقى مى‌دهند که شترهاى دورگ حاصل در نسل اول يک‌کوهانه بود. ولى کوهان آن کشيده‌تر از کوهان شترهاى يک‌کوهانه مى‌باشد و در مجموع خوش‌اندام و داراى سر کوچک و گردن کلفت و کشيده، دم کوتاه، کرک‌هاى دراز و مجعد روى پيشاني، قفا و زيرچانه بوده و يکى از خصوصيات مشخص آن در نسل اول اين است که هميشه سنگين وزن‌تر از پدر و مادر خود بوده و داراى ظرفيت انجام کارهاى سخت‌ترى نسبت به شترهاى دوکوهانه مى‌باشد که عشاير کشورمان از اين دورگه‌ها جهت حمل بار بيشتر و عبور از مناطق صعب‌العبور که شترهاى يک‌کوهانه و دوکوهانه قادر به رفتن از آنجا نمى‌باشد استفاده مى‌کنند. البته عشاير کشورمان جهت ازدياد نسل شتر دوکوهانه کشور نتايج آنها را با شتر نر دوکوهانه تلاقى داد و اين عمل را تا نسل چهارم و پنجم ادامه مى‌دهند و شتر دو کوهانه با خلوص نژادى درجه بالا به‌دست مى‌آورند.
شترهاى آميخته در ايران به‌دو صورت ديده مى‌شوند: پاکوتاه و پا بلند.
شمائى از آميخته‌گرى شتر در ايران با اسامى محلى آن در عشاير استان اردبيل
ماده يک‌کوهانه خالص × نر دوکوهانه خالص
جار (نر و ماده) (۱)
فاصله دوکوهان کم است:
نر دوکوهانه خالص × جار ماده (۱)
(نر و ماده) جار (۲)
ظاهرى تغيير مى‌کند و فاصله دوکوهان کمى بيشتر مىشود:
نر دوکوهانه خالص × جار (۲)
نر و ماده جار (۳)
فاصله دوکوهان کمى بيشتر مىشود و به صفات ظاهرى شترهاى دوکوهانه نزديک مىشود:
نر دوکوهان خالص × جار (۳)
جار (۴)
فاصله دوکوهان زيادتر شده و تقريباً به صفات ظاهرى شتر دوکوهان نزديکتر است:
نر دوکوهانه خالص × جار (۴)
نر و ماده جار (۵)
تقريباً مشابه دوکوهانه خالص با ۹۶ درصد خلوص رسيده است.
