|
|
|
| چون بيشتر اوقات کودکان در تختخواب يا کالسکهٔ خود آنها مى‌گذرد، لازم است هميشه زيراندازها و ملافه‌هاى اضافي، در دسترس داشته باشيم. اين زيراندازها هرقدر نرمتر باشند بهتر است. بعضى‌ها استفاده از پوست را هم توصيه مى‌کنند. وقتى که کودک بزرگتر مى‌شود براى دراز کشيدن و استفاده از پاها براى لگد زدن به اشياء، به يک تشک يا يک پتوى نرم نياز دارد، به‌تدريج مى‌شود از فرش يا سطح چمن هم به اين منظور استفاده کرد.
|
|
| گاه‌گاهى وقتى هوا مناسب است، آنها را برهنه کنيد. تا هم از عبور جريان هوا بر پوست خود لذت ببرند و هم اعضاء بدن خود را بشناسند.
|
|
|
|
|
|
|
| لمس پارچه‌هاى متفاوت و گوناگون، به کودک لذت مى‌دهد و احساسات مختلفى را در او برمى‌انگيزد. پارچه‌هاى ابريشمي، ساتن، مخمل، پوست حيوانات يا پارچه‌هاى کشى را در اختيار او قرار دهيد. مى‌توانيد اين پارچه‌ها را به يکديگر بدوزيد و براى او يک پارچهٔ 'لمس‌کردني' درست کنيد. ممکن است که کودک به يکى از انواع پارچه‌ها به‌علت شناخت قبلى و بوى خاص، علاقهٔ بيشترى پيدا کند و يا به‌خاطر بوى شما از دست زدن به لباس شما لذت ببرد، که امرى کاملاً طبيعى است. متخصصين، اين نوع اشياء را اشياء انتقالى (Transtitional objects) مى‌نامند چون به نوزاد کمک مى‌کنند تا از مرحلهٔ وابستگى کامل به افرادى که از آنها مواظبت مى‌کنند، به مرحلهٔ عدم وابستگى برسد.
|
|
|
|
|
|
|
| براى نوزاد هم لمس کردن با دست جالب است و هم لمس کردن با پا. به همين جهت از لگد زدن به اشياء و به حرکت درآوردن آنها لذت مى‌برد. اشيائى که به اين منظور مورد استفاده قرار مى‌گيرند بايد کاملاً بزرگ باشند تا کودک بتواند آنها را ببيند. کاغذهاى مچاله شده، بازوبندهاى شنا و يا کوسن‌هاى مختلف که زنگوله يا جغجغه‌اى هم به آنها وصل شده باشد، براى اين کار مناسب هستند. با استفاده از يک تکه کِش محکم، آنها را به نرده‌هاى پائين تخت او آويزان کنيد.
|
|
| لگد زدن در يک صندلى فنرى (Bouneing chair): از دو جهت براى کودک لذت‌بخش است: تکان خوردن خود صندلي، و نيز حسّ مسلّط بودن هنگامى که پى مى‌برد صندلى در اثر لگدهاى او تکان مى‌خورد.
|
|
|
|
|
| تلاش‌هاى اوليه براى در دست گرفتن اشياء
|
|
| همين که نوزاد به‌جاى مشت کردن دست‌هاى خود آنها را باز نگه داشت، مى‌توانيد اشيائى سبک و کوچک در دست‌هاى او قرار دهيد. اوايل کار آنها را حدود چند ثانيه نگه مى‌دارد بدون اينکه به دست‌هاى خود نگاه کند. در اين مرحله سودمندترين اسباب‌بازى جغجغه است، چون صداى آن توجه او را جلب مى‌کند و باعث مى‌شود که به دست‌هاى خود نگاه کند و به اين طريق ياد مى‌گيرد که بين گوش، چشم و دست نوعى ارتباط وجود دارد. بگذاريد کودک با هر دو دست خود تمرين کند. تا حدود يک سالگى دست راست و چپ هر دو يکسان مورد استفادهٔ کودکان قرار مى‌گيرند.
|
|
|
|
|
|
|
| معمولاً از حدود چهار ماهگى به بعد کودک شروع به در دست گرفتن اشياء مى‌کند. در اين مرحله يادتان باشد که اشيائى در کنار تخت يا کالسکهٔ او قرار دهيد و تا زمانى که در گرفتن آنها مهارت کامل پيدا نکرده است، آنها را طورى به نرده‌هاى تخت او ببنديد که هنگام دست زدن به آنها نلغزند و تکان نخورند. چون در اين مرحله تکان خوردن و لغزيدن اشياء او را دلسرد مى‌کند. وسايلى که در تصوير مى‌بينيد وسايل مناسبى هستند. بايد اجازه دهيد شيئى را که مى‌خواهيد در دست قرار دهيد قبلاً لمس کند. شايد کودک گاهى به دست خود و گاهى به شيء موردنظر نگاه کند. با اين کار مى‌خواهد فاصلهٔ بين آن دو را بسنجد.
|
|
|
|
|
| بهترين وضعيت براى اين تمرين نشاندن او در صندلى مخصوص خود او است که اگر جائى هم براى گذاشتن چند اسباب‌بازى داشته باشد (مطابق شکل) خيلى بهتر است. کودک بايد دادن، گرفتن و لمس کردن و برداشتن يک شيء را باهم تمرين کند. در شروع کار بيش از دو يا سه اسباب‌بازى در اختيار او نگذاريد؛ زيرا گيج مى‌شود. در ضمن زود به زود آنها را عوض کنيد تا خسته و بى‌حوصله نشود. همين که اين کار را ياد گرفت رعايت اصول ايمنى و بهداشتى اهميتى خاص پيدا مى‌کند. چون در اين سن دهان کودک حساس‌تر از انگشتان او مى‌باشد هر چيزى را به دهان مى‌برد و خيلى چيزها را از اين طريق ياد مى‌گيرد.
|
|
|
|
