تولیدمثل و مدیریت گله در طول فصل جفتگیری

هدف مدير گلهٔ گوشتى زايش ۱۰۰% گاوها در هر سال مى‌باشد، مديريت دقيق و صحيح براى رسيدن به اين هدف کمک مى‌کند. گاو نر براى جوان در فصل جفتگيرى به‌صورت آزاد مى‌تواند۱۰-۱۵ رأس گاو را بارور بکند، در شرايط بسته و به‌صورت دستى اين تعداد مى‌تواند تا ۲۰ رأس افزايش يابد. گاو نر دو ساله در مرتع ۱۵-۲۰ رأس و در شرايط بسته ۲۵ تا ۳۵ رأس گاو را مى‌تواند بارور بکند. گاو نر بالغ در مرتع ۲۵-۳۰ و به‌صورت بسته ۵۰-۳۰ رأس گاو را مى‌تواند بارور بکند. اگر تعداد گاوهاى گله بيش از ۳۰ رأس باشد بايستى در گله ۲ گاو نر وجود داشته باشد. اگر تعدادى از گاوهاى گله با دوبار جفتگيرى آبستن نشوند گاو نر گله بايد عوض بشود. هواى گرم نسبت بارورى را کاهش مى‌دهد، در گاوهائى که در فصل جفت‌گيرى و يا بلافاصله قبل از جفت‌گيرى افزايش وزن دارند، نستب آبستنى زياد است گاوهاى خيلى لاغر و يا خيلى چاق احتمال بارورى آنها ضعيف است. تأمين سايه، آب و محافظت از پشه‌ها در فصل جفتگيرى ضرورى است.

توليدمثل مهم‌ترين فاکتور توليد گوشت در گاو است که بستگى به: مديريت تليسه‌ها، سلامتى گله، تغذيه، نحوهٔ زايمان، شرايط آب و هوائي، نژاد، مديريت گاو نر و تعداد زيادى فاکتورهاى ديگر دارد. با توجه به اين فاکتورها در حدود ۷۰% گوساله‌هاى متولد شده به سن از شيرگيرى مى‌رسند و تغييراتى در بين ۴۰-۹۰% دارند.

فاکتورهائى که بلوغ تليسه را تحت‌تأثير قرار مى‌دهند، سن، وزن و نژاد سه فاکتور اصلى هستند که در بلوغ جسنى تليسه اثر زيادى دارند، به‌طور متوسط بلوغ جنسى در حيوان موقعى که وزن آن به ۶۵% وزن بلوغ مى‌رسد تظاهر مى‌کند، اين وزن براى آبستن شدن حيوان کافى است. تغذيهٔ خوب سبب سريع شدن رشد در نژاد سنگين خواهد شد و در نتيجهٔ تليسه اين نژادها زودتر مى‌تواند آبستن بشود.