ای نرد حسن باخته با افتاب و ماه

ای نرد حسن باخته با افتاب و ماه		بر پاکبازی توزمین و زمان گواه
من کز بتان فریب نخوردم به صد فسون		صد بازی از دو چشم تو خوردم به یک نگاه
در نرد همتم کنی آن لحظه امتحان		کافتد ز عشق کار به ترک سر و کلاته
نقش مراد نرد محبت که وصل توست		خوش بودی ار نشستی از اقبال گاه گاه
دل می‌رود ز دست بگویند کان حریف		دارد دمی ز بازی ما دست خود نگاه
هرچند عقل بیش حذر کرد بیش خورد		بازی ز مهره بازی آن نرگس سیاه
دیوم ز ره نبرد و پریچهر کودکی		هر دم به بازی دگرم می‌برد ز راه
غالب حریفی از همه رو داده بازیم		در نرد دوستی که مساویست کوه و کاه
تا چند محتشم بود ای شاه محتشم		در حبس ششدر غم هجر تو بی‌گناه