| اولين قدم در طراحى و تدوين استراتژى توسعهٔ منابع انساني، مطالعه و تحقيق در مورد نيروى کار است. اگر داده‌هاى کافى از قبل موجود نيست، بايد در مورد کارکنانى که تازه استخدام شده‌اند تحقيق کرد. اين پيمايش‌ها، مشخصات و ويژگى‌هاى نيروى کار (مثلاً سن، جنسيت، سطح‌آموزش، جابه‌جائى و گردش کارکنان، مدت‌اشتغال، اشتغال‌فصلي، تجربه، و زمينه آموزش‌عملي، شغل و سطح‌مهارت) و نيازهاى آموزشى را مشخص مى‌سازد. اينگونه تحقيقات همچنين سطح فن‌آورى و استانداردهاى عملياتى را ارزيابى مى‌کند و تهيه و توسعه استانداردهاى مهارت‌هاى شغلى براى بخش جهانگردى را بررسى مى‌کند.
|
|
| تحقيقات با تعيين تعداد هتل‌ها، تسهيلات و خدمات جهانگردى در کشور مورد نظر و با توجه به اندازه، نوع و توزيع جغرافيائى آغاز مى‌شود. بايد با بخش خصوصى در مورد روش مورد استفاده براى جمع‌آورى و تحليل‌داده‌ها مذاکره و تبادل نظر شود و توافق لازم کسب گردد.
|
|
|
|
| برآورد نيازهاى آتى نيروى کار
|
|
| نرخ‌هاى اشتغال مختلف به‌دست آمده را مى‌توان در طرح‌هاى توسعهٔ مورد انتظار جهانگردى مورد استفاده قرار داد، و نيازهاى آتى نيروى کار را با توجه به نوع شغل و سطح مهارت و برآورد کرد.
|
|
| توسعهٔ مورد انتظار بخش جهانگردي؛ رشد و افزايش رفت و آمد جهانگردان، تعداد و محل هتل‌‌هاى جديد و تسهيلات جديد جهانگردى و ديگر چشم‌اندازهاى آتى را شامل خواهد شد.
|
|
| اين نياز به کارکنان جديد بايد با توجه به شرايط بازار کار و روش‌هاى فعلى کارمنديابى و سياست‌هاى گزينش بخش جهانگردى مطابقت داده شود.
|
|
| وضعيت موجود آموزش‌هاى نظرى و عملى
|
|
| بايد وضعيت کنونى آموزش‌هاى نظرى و عملى جهانگردى (هم قبل از استخدام و هم بعد از استخدام) نيز مورد تحقيق و بررسى قرار گيرد. در نتيجه، بايد کفايت برنامه‌ها و دوره‌هاى آموزشى موجود، محل، کيفيت، ظرفيت و توان و بازده اين برنامه‌ها و دوره‌ها ارزيابى شوند.
|
|
| بايد همه مؤسسه‌ها، مراکز و برنامه‌هاى آموزش عملى مشخص شوند و برنامه‌ها و دوره‌هاى آموزشي، استانداردها و مواد آموزشى آنها از نظر اثر بخشى و روائى با نيازهاى فعلى مورد ارزيابى قرار گيرد.
|
|
| بايد آموزش بعد از اشتغال از جمله همهٔ دوره‌هاى آموزشى حين خدمت و پرورش مربيان نيز مورد ارزيابى قرار گيرد.
|
|
|
|
| نيازهاى آتى نيروى کار را بايد به نيازهاى آتى آموزشى معنا کرد. اين نيازها را مى‌توان با توجه به برنامه‌ها و تسهيلات آموزش نظرى و عملى موجود مقايسه کرد. در نتيجه، مى‌توان کمبود اين برنامه‌ها و تسهيلات را در تأمين نيازهاى آتى مشخص کرد. اين کمبودها اصطلاحاً شکاف‌هاى آموزشى ناميده مى‌شود. اين شکاف‌ها بايد پر شوند.
|
|
| بايد به‌منظور پاسخگوئى به همهٔ نيازهاى آتي، يک استراتژى طراحى و تدوين شود. اين استراتژى بايد با توجه به تمام سطوح، همهٔ تخصص‌ها و بخش‌هاى کشور طراحى و تدوين شود. اين استراتژى بايد دانشگاه‌هاى مناسب، مؤسسه‌هاى آموزش حرفه‌اى سطح پيشرفته و دبيرستان‌ها را پوشش دهد. اين استراتژى همچنين چارچوبى براى حداقل استانداردها، آموزش حين خدمت، برنامه‌هاى کوتاه‌مدت مديريت و سرپرستى و آموزش زبان‌هاى خارجى را پوشش خواهد داد.
|
|
| اين استراتژى همچنين ايجاد هرگونه مؤسسهٔ جديد آموزشى جهانگردى در بخش خصوصى يا دولتى را (در صورتى که توجيه شده باشد) به‌منظور ارتباط متقابل با چارچوب آموزش نظرى و عملى در سطح ملي، توصيه خواهد کرد. همچنين ممکن است اقداماتى را به‌منظور تشويق ايجاد ديگر مجموعه‌هاى جديد آموزشى بخش خصوصى ترويج و تشويق کند.
|
