اختلالات نادر که منجر به ایسکمی اندام تحتانی می‌شوند

سندرم به دام افتادن سرخرگ پوپليته‌آل

سرخرگ پوپليته‌آل در حالت طبيعى در هنگام ورود به ساق تحتانى از بين دو سر عضلهٔ گاستروکنميوس مى‌گذرد. در سندرم به‌دام افتادن، سرخرگ از سمت داخل سر داخلى گاستروکنميوس عبور مى‌کند، که اين امر منجر به فشرده‌شدن سرخرگ پوپليته‌آل در زمان بازشدن زانو مى‌شود. در محل فشردگي، لايهٔ انتيما فيبرى و ضخيم‌ مى‌شود و به‌تدريج به‌سمت انسداد کامل پيش مى‌رود. گشادى پس از تنگى سرخرگ نيز ممکن است همراه با ترومبوس ديواره‌اى و آمبوليزاسيون ديستال رخ دهد.

نشانه‌ها بسته به کفايت مجارى جانبى و وسعت پيشرفت ديستال يا پروگزيمال لخته از گرفتگى سادهٔ ساق پا تا نشانه‌هاى ايسکمى شديدتر فرق مى‌کنند. تا زمانى‌که سرخرگ کاملاً مسدود شود، تنها يافته کاهش شدت نبض‌هاى پا است که در هنگام بازبودن زانو واضح‌تر است. آرتريوگرام، علاوه بر مشخص‌کردن ناحيهٔ تنگى يا انسداد در يک‌سوم ديستال سرخرگ پوپليته‌آل، انحراف سرخرگ پوپليته‌آل به‌سمت داخل را نيز که از يک‌سوم ميانى آغاز مى‌شود، نشان مى‌دهد. براى تائيد تشخيص مى‌توان از تصاوير CTاسکن يا MRI استفاده کرد. درمان شامل بريدن سر داخلى عضلهٔ گاستروکنميوس و برداشتن قطعهٔ سرخرگى مبتلا و جايگزين کردن آن با پيوند است. اغلب سمپاتکتومى کمرى نيز انجام مى‌شود.

دژنرسانس کيستيک سرخرگ پوپليته‌آل

تنگى سرخرگى در اثر يک کيست موکوئيد در ادوانتيس ايجاد مى‌شود که معمولاً در يک‌سوم ميانى سرخرگ قرار دارد. گرفتگى ساق شايع‌ترين نشانه است و تنها يافته کاهش شدت نبض‌هاى محيطى است. به‌ندرت، مى‌توان توده‌اى لمس کرد. آرتريوگرافى يک ناحيهٔ تنگى پوپليته‌آل را با حدود کاملاً مشخص همراه با باريک‌شدن تدريجى متحدالمرکز نشان مى‌دهد که نمائى شبيه به ساعت شنى دارد. براى نشان‌دادن کيست در داخل ديوارهٔ رگ مى‌توان از سونوگرافى يا CTکمک گرفت. تخليهٔ کيست ممکن است تنگى را تخفيف دهد، ولى به‌علت احتمال عود، گاه ممکن است نياز به خارج‌کردن موضعى سرخرگ و قرار دادن پيوند به‌جاى آن باشد.