مهر از تو ندیدم و وفا هم

مهر از تو ندیدم و وفا هم		جور از تو کشیدم و جفا هم
چیزی به دلت اثر ندارد		آسوده ز وردم از دعا هم
یک دل ز تو شادمان ندیدم		غیر از تو ملول و آشنا هم
چشمت ز نگاه مردم‌افکن		قلاش فکند و پارسا هم
زلفت ز کمند پیچ در پیچ		درویش گرفت و پادشا هم
از دیر و حرم مسافران را		مقصود تویی و مدعا هم
من اول و آخری ندارم		مبدا تویی و منتها هم
هر منظرت از مه دو هفته		شهری متحیرند ما هم
بالای تو هر کجا نشیند		بس فتنه که خیزد و بلا هم
چندان نگه تو بی‌خودم کرد		کز خویش گذشتم از خدا هم
تا زان سر کوی پا کشیدم		دستم از کار رفت و پا هم
در دور دهان و چشم ساقی		از زهد برستم از ریا هم
بس خرقه به کوی می فروشان		رهن می ناب شد روا هم
از جلوه‌ی مهوشی فروغی		مغلوب هوس شدی هوا هم