از سال ۱۹۰۱ تا سال ۱۹۴۵ میلادی(۱۱)

۱۹۲۲ م. اولين نشريه سرگرم‌کننده

نشريات سرگرم‌کننده جوابگوى کنجکاوى‌هاى طبقات مختلف در زمينه ماجراهاى تاريخى و سفرنامه‌ها و شيوه زندگى مردم در سرزمين‌هاى گوناگون است. به اين مناسبت بايد از موفقيت خارق‌العاده يکى از نشريات معاصر به‌نام (Reader's Digest) نام برد اين مجله جيبى در سال ۱۹۲۲ توسط دويت والاس (D. Wallace) در نيويورک بنيان نهاده شد.

موفقيت واقعى آن از ۱۹۲۱ آغاز گشت. مجله اصلى به زبان انگليسى بود و اولين نشريه غيرانگليسى آن به زبان‌هاى اسپانيائى از سال ۱۹۴۰ انتشار يافت در سال ۱۹۴۷ به زبان فرانسه نيز منتشر شد و در پى آن چاپ‌هاى ديگرى به زبان‌هاى زنده دنيا انتشار يافت. اين مجله به ۱۴ زبان در ۵۴ چاپ مختلف نشر مى‌يابد ماهانه رقمى در حدود ۹۰ ميليون نفر خواننده دارد.

۱۹۲۲ م. دايرةالمعارف کامپتن

دانش‌نامه فرانک. اکامپتن در سال ۱۹۲۲ در هشت جلد با عنوان دايرةالمعارف مصور کامپتن منتشر شد. اين دانش‌نامه در سال ۱۹۷۱ در بيست و چهار جلد و با عنوان Compoton 's Encyclopedio and Fact index منتشر شد. در پايان هر جلد آن، يک فهرست موضوعى و مدخل‌هائى با مقاله‌هاى بسيار کوتاه درباره موضوع‌هائى که در خود متن گنجانيده نشده است وجود دارد. سالنامه‌اى هم براى روزآمد کردن مطالب آن منتشر مى‌شود.

۱۹۲۳ م. تأسيس ايستگاه راديو در آلمان

در آلمان هانس برهدو به رياست تلفن بى‌سيم در وزارت پست برگزيده شده و در سال ۱۹۲۳ آغاز به‌کار کرد و از سال ۱۹۲۳ در شهرهاي، لايپزيک، مونيخ، فرانکفورت، هامبورک، اشتوتکارت، برسلاو، کلن، کونيکبرگ داراى ايستگاه راديو شدند. در ماه مِى ۱۹۲۵ شرکت (رايش روند فونک) متشکل از ۹ شرکت منطقه‌اى و سپس شرکت دوچ‌وِله (Deutch Welle) تشکيل گرديد. اين راديو با پخش فستيوال بايروت (Bayreuth) دوره‌هاى کنسرت‌هاى راديوئى خيلى سريع راديو آلمان را در دوران جمهورى وايمار به شهرت رساند.

۱۹۲۳ م. تأسيس ايستگاه راديو در ژاپن

تأسيس ايستگاه راديو در ژاپن توسط شرکت تلفونکن.

۱۹۲۴ م. شروع تأليف دايرةالمعارف‌هاى مختصر غربى

در قرن بيستم براى رفع نياز کسانى که فضاى محدودى براى نگهدارى کتاب دارند و کسانى که خواهان طول و تفصيل موضوع‌ها نيستند، تلخيص‌هائى از تأليفات بزرگ‌تر و تأليفات مستقل مختصر از دايرةالمعارف‌ها منتشر شده است. در آلمان 'دايرةالمعارف بروک‌هاوس' تأليف کوچک‌تر از تأليفات بزرگ‌تر خود را به چاپ رسانيد. در فرانسه 'لاروس' خلاصه‌هائى از تأليفات مرجعى بزرگ خود را چاپ کرده است. از جمله، لاروس جديد و کوچک مصور. دانشنامه آمريکائى جامع کلمبيا دانش‌نامه يک جلدى معروفى را که براى استفاده در خانه و دفتر کار تأليف شده است منتشر کرد و سپس تکمله شانزده صفحه‌اى در ۱۹۶۷ براى آن نيز منتشر کرد. کتاب مرجع خلاصه شدهٔ مشهور ديگرى باعنوان 'کتابخانه لينکلن براى اطلاعات اساسي' در آمريکا در سال (۱۹۲۴ چاپ اول) و در ۱۹۷۱ (سى و چهارم) انتشار يافت. در قرن بيستم انتشار دانش‌نامه‌هاى کوتاه و مختصر در اغلب کشورهاى جهان باب شد.

۱۹۲۴ م. ايجاد مخابرات بى‌سيم در ايران

ارتباط مخابراتى بى‌سيم در سال ۱۳۰۳ در ايران آغاز شد. نياز ارتباطات دائم با جهان باعث شد که توسط وزارت جنگ آن زمان يک دستگاه فرستنده موج بلند ۲۰ کيلوواتى براى تهران و شش دستگاه موج بلند ۴ کيلوواتى براى تبريز، کرمان، کرمانشاه و خرمشهر به شوروى سفارش داده شود.

۱۹۲۵ م. ماشين تحرير برقى

ماشين تحرير برقي، نخستين بار در سال ۱۹۲۵ توسط شرکت IBM توليد شد. ساختمان اصلى آن در آغاز تفاوت چندانى با ماشين تحريرهاى مکانيکى نداشت. بازوهاى حامل حروف که قبلاً با نيروى انگشتان بر نوار مرطوب به مرکب و سپس باعث نقش شدن حروف بر کاغذ مى‌شدند، اينک با استفاده از نيروى برق و فقط اشارهٔ انگشت فعال مى‌شدند. در نتيجه سرعت بيشترى در انجام کار تحرير حاصل مى‌شد و خستگى کمترى را براى تحريرگر (ماشين نويس) موجب مى‌شد. به مرور زمان حرکت نورد، نيز خودکار انجام شد و کار راحت‌تر بود. شرکت‌هاى سازندهٔ ماشين تحرير بالاخص IBM تلاش زيادى را در ارائه ماشين‌هاى تحرير برقى با کيفيت بالاتر و قابليت‌هاى بيشتر معمول مى‌داشتند و لذا نوعى ماشين تحرير برقى به بازار آمد که حروف بر روى گوى متحرک برجسته ساخته شده بود بعدها نوع ديگر آن توسط کارخانه‌هاى مختلف ساخته شد. نوار اين ماشين‌هاى تحرير از نوع پوليستر نازک بود که روى آن يک قشر مرکب مخصوص پاشيده شده بود و زمانى که حروف فلزى روى آن فشار وارد مى‌کرد، قشر حروف زده شده از نوار پولى‌يستر جدا و روى کاغذ چسبيده مى‌شد. اين نوار برخلاف نوارهاى مرکب مرطوب فقط يک بار قابل مصرف بود. نوار پاک‌کنى که در کنار نوار تحرير قرار داشت کار تصحيح اشتباهات را بسيار آسان‌تر و سريع‌تر مى‌کرد. ماشين‌هاى تحرير در سال‌هاى دهه ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ حتى داراى حافظه شده بودند و مى‌توانستند مطالب تحرير شده را در حافظه ذخيره و سپس مجدداً بدون نياز به تحرير مجدداً نوشته‌ها را تکثير نمايند.

۱۹۲۵ م. کشف انعکاس امواج راديوئى

موفقيت مارکونى سبب شد که پژوهشگران به آزمايش‌هائى در اين زمينه ادامه دهند. در سال ۱۹۰۲ اليور هويسايد (Oliver Hoyside) و کنلى (A.F.Kennelly) فيزيکدان آمريکائى مستقل از يکديگر نظريه وجود يک لايه بازتاب دهنده گرداگرد زمين را ارائه کردند. موج‌هائى که توسط مارکونى به‌کار مى‌رفت دور زمين بين اين لايه‌ها و دريا منعکس مى‌شد. در سال ۱۹۲۵ (سرادوارد اپلتن) طى آزمايشى نشان داد که ملکول‌هاى جَوّ به مقدار لازم انرژى از خورشيد گرفته و به‌صورت يون‌هاى مثبت و منفى تفکيک مى‌شوند. ملکول‌هاى يونيزه شده تا مدت زمان طولانى حالت يونيزه خود را حفظ مى‌کنند. همچنين آزمايش‌هاى آنان نشان داد که لايه‌هاى يونيزه متفاوتى وجود دارد که بعضى از آنها مى‌توانند امواج راديوئى را شبيه يک آئينه از قاره‌اى به قاره ديگر و حتى گردش به دور زمين را منعکس سازند.

پس از جنگ جهانى دوم، آزمايش با موج‌هاى کوتاه در انگلستان و آمريکا شروع شد و دانشمندانى مانند فرانکلين و کنراد آمريکائى از اين آزمايش‌ها اين واقعيت شگفت را به‌دست آوردند که ارتباط توسط موج‌هاى کوتاه در فاصله‌هاى بسيار طولانى امکان‌پذير است. موج‌هاى کوتاه با زاويه محاسبه شده پس از برخورد به لايه يونسفر به‌سوى زمين بازتاب مى‌يابند. بنابراين مى‌توان آنها را چنان تنظيم کرد که به دور زمين جهش کنند. اداره پست انگليس قراردادى با کمپانى مارکونى براى برپا کردن ايستگاه‌هائى با موج کوتاه در استراليا، کانادا، هندوستان، و آفريقاى جنوبى منعقد کرد.