شب که جهان است پر از لولیان

شب که جهان است پر از لولیان		زهره زند پرده شنگولیان
بیند مریخ که بزم است و عیش		خنجر و شمشیر کند در میان
ماه فشاند پر خود چون خروس		پیش و پسش اختر چون ماکیان
دیده غماز بدوزد فلک		تا که گواهی ندهد بر کیان
خفته گروهی و گروهی به صید		تا کی کند سود و کی دارد زیان
پنج و شش است امشب مهره قمار		سست میفکن لب چون ناشیان
جام بقا گیر و بهل جام خواب		پرده بود خواب و حجاب عیان
ساقی باقی است خوش و عاشقان		خاک سیه بر سر این باقیان
زهر از آن دست کریمش بنوش		تا که شوی مهتر حلواییان
عشق چو مغز است جهان همچو پوست		عشق چو حلوا و جهان چون تیان
حلق من از لذت حلوا بسوخت		تا نکنم حلیه حلوا بیان