لرزش فامیلی (ارثی)

لرزش فاميلى که به‌نام لرزش عملى با تواتر زياد نيز خوانده مى‌شود بسيار شايع‌تر از پارکينسون است و داراى مبناء ارثى است. برخلاف پارکينسون لرزش‌هاى عملى با حرکات ارادى بدتر شده و هنگام استراحت ناپديد مى‌شود. لرزش عملى با مصرف آرامبخش‌‌ها کاهش مى‌يابد. لرزش فاميلى بعد از بلوغ شروع مى‌شود. هنگامى‌که در سالخوردگى بروز کند به آن لرزش پيرى گويند. معمولاً درمانى لازم نيست ولى در صورت شدت علائم و جلوگيرى از فعاليت مفيد مى‌توان آن را به‌طور مؤثرى با داروهاى مهارکنندهٔ گيرنده‌هاى بتا (گيرنده‌هاى بتا به‌خصوص در قلب واقع هستند که تحريک آنها باعث افزايش قدرت و سرعت انقباضات مى‌شود و مهار آن آثار معکوس دارد ـ م.) مثل پروپرانولول درمان کرد.