متادون - METHADONE HCL

	نام فارسى		متادون
	نام انگليسى		METHADONE HCL
	نام تجارى دارو		Dolophine, Methadose, Physeptone
	گروه دارويى		ضددرد مخدر
	گروه شيميايى دارو		اوپيوئيد، مشتق صناعى دي‌فنيل هپتان.
	مكانيسم اثر		با اتصال به گيرنده‌هاى اپيوئيدى در سطح نخاعى انتقال ايمپالس درد را مهار مي‌کند.
	موارد مصرف		درد شديد، محروميت از مواد مخدر.
	ميزان مصرف		درد: بالغين: ۵/۲ mg تا ۱۰mg خوراکى / زيرجلدى / عضلانى هر ۴ تا ۱۲ ساعت در مواقع لازم. محروميت از مواد مخدر: بالغين: ۴۰ـ۱۵ mg خوراکي، زيرجلدى يا عضلانى در روز که در ابتدا براى هر فرد تنظيم مي‌شود، سپس ۱۲۰ـ۲۰ mg در روز که برحسب پاسخ بيمار سنجيده مي‌شود. موارد منع مصرف: حساسيت مفرط، اعتياد (مخدر) يا بي‌حسى مامائي، مقادير زياد دارو هنگام ترم.
	توضيحات دارو		عوارض جانبي: دستگاه عصبى مرکزي: خواب‌آلودگي، سرگيجه، منگي، سردرد، تسکين، سرخوشي. گوارشي: تهوع، استفراغ، بي‌اشتهائي، يبوست، کرام، اسپاسم مجراى صفراوي. ادرارى تناسلي: افزايش برون‌ده ادراري، سوزش ادرار، احتباس ادراري. پوستي: راش، کهير، کبودي، گرگرفتگي، تعريق، خارش. چشم، گوش، حلق و بيني: وزوز گوش، تارى ديد، ميوز،دوبيني. قلبى عروقي: طپش قلب، براديکاردي، تغيير در فشارخون. تنفسي: تضعيف تنفسي. احتياطات: در افراد معتاد، حاملگى (در گروه B قرار دارد)، شيردهي، افزايش فشار داخل جمجمه‌اي، انفارکتوس ميوکارد (حاد)، بيمارى قلبى شديد، تضعيف تنفسي، بيمارى کبدي، بيمارى کليوي، بچه‌هاى کوچکتر از ۱۸ سال با احتياط مصرف شود. فارماکوکينتيک: جذب گوارشي: کامل. شروع اثر: خوراکى ۶۰ـ۳۰ دقيقه، عضلانى و زيرجلدى ۲۰ـ۱۰ دقيقه. اوج اثر: ۲ـ۱ ساعت. مدت اثر: ۸ـ۶ ساعت (در مصرف مزمن ۴۸ـ۲۴ ساعت). انتشار: از جفت رد مي‌شود. متابوليسم: کبدي. دفع: کليوى (نيمه عمر ۲۵ـ۱۵ ساعت). تداخلات داروئي: سايميتدين و الکل باعث افزايش تضعيف CNS مي‌شود؛ آمفتامين‌ها باعث ازدياد تحريک CNS مي‌شود؛ فورازوليدون و MAOI باعث افزايش خطر تضعيف CNS, تشنج و کلاپس قلبى عروقى مي‌شود. ملاحظات پرستاري: پيگيرى آزمايشگاهي: ـ نسبت I&O: کاهش برون‌ده ادرارى را چک کنيد؛ ممکن است نشانه احتباس ادرارى باشد. توصيه‌ها: ـ در صورت بروز تهوع و استفراغ دارو با ضداستفراغ مصرف شود. ـ در موقع شروع بازگشت درد، فاصله دوز دارو را با پاسخ بيمار تنظيم کنيد. ـ تغيير محل تزريق. روش تهيه / تجويز: ـ دارو را در ظروف تيره و در دماى اتاق نگهدارى کنيد. ـ در موقع حرکت کردن بيمار به او کمک شود. ـ اقدامات حفاظتى مانند نرده‌هاى کنار تخت، چراغ شب‌خواب، زنگ اخبار که به سادگى در دسترس باشد. ارزيابى باليني: پاسخ درماني: کاهش درد. تغييرات دستگاه عصبى مرکزي: سرگيجه، خواب‌آلودگي، توهم ، سرخوشي، از دست دادن هوشياري، واکنش مردمک. واکنش آلرژيک: راش، کهير. اختلال عمل تنفسي: تضعيف تنفسي، ويژگي، تعداد و ريتم تنفسي؛ در صورتي‌که تعداد تنفس کمتر از ۱۰ در دقيقه است به پزشک اطلاع دهيد. نياز براى تخفيف درد، وابستگى فيزيکي. آموزش به بيمار و خانواده: ـ گزارش کردن هرنوع تغيير در دستگاه عصبى مرکزي، واکنش‌هاى آلرژيک. ـ در صورتي‌که دارو براى مدت طولانى استفاده شود، احتمال ايجاد وابستگى فيزيکى وجود دارد. ـ علائم محروميت ممکن است ايجاد شوند: تهوع، استفراغ، کرامپ، تب، غش، بي‌اشتهائي. تداخل با تست‌هاى آزمايشگاهي: افزايش: آميلاز. درمان مصرف بيش از حد دارو: تجويز ۸/۰ـ۲/۰ نارکان (narcan) وريدي، اکسيژن، مايعات وريدي، منقبض‌کننده‌هاى عروقي.