کجا کسیکه مرا مژده‌ی چمانه دهد

کجا کسیکه مرا مژده‌ی چمانه دهد		علی‌الصباح به من باده‌ی شبانه دهد
ز دوستان و عزیزان که باشد آنکه مرا		نشان به کوی مغان و می مغانه دهد
خوشا کسیکه چو رندان ز خانه وقت سحر		بدر گریزد و تن در شرابخانه دهد
غلام دولت آنم که هرچه بستاند		به شمع و شاهد و چنگ و دف و چغانه دهد
ز غم پناه به می بر که می به خاصیت		نتیجه عیش خوش و عمر جاودانه دهد
مرو به عشوه‌ی زاهد ز ره که او دایم		فریب مردم نادان بدین فسانه دهد
به اعتقاد شنو پند سودمند عبید		که او همیشه ترا پند عاقلانه دهد