نمونه‌هائی از دوبیتی در جنوب

- احمدخان دشتى:

دل شوريده‌ام افتاد در بند		بنالم زين دل‌شوريده، تا چند؟
من و يعقوب عمرى گريه کرديم		من از فرزند مردم، او ز فرزند

- باکى دشتى:

يقين يارا دلى از سنگ دارى		و يا از صحبت ما ننگ دارى
طريق و رسم دلدارى نه اينست		که بر عاشق جهان را تنگ دارى

- پور نادم:

فلک بنموده ما را بس دل‌آزار		غريب و خوار و مهجور از غم يار
غريق موج غم شد، پور نادم		ز هجر يار، تا محشر گرفتار

- ترجمان:

دو يار همنشينم: نکبت و غم		ز من منفک نمى‌گردند يکدم
همانا تاکنون هفتاد سال است		که هم عهدند و هم سوگند، با هم

- علينقى دشتى:

ز باد صبح چون خاطر کنم خوش؟		که هر دم از غمى سوزم در آتش
فراق دوستان فرسوده چون خاک		چو سود از آب جوى و جامى دلکش؟

- شيداى دشتى:

نگارا، رحمى آخر، رفتم از دست		قدم از بار هجران تو، بشکست
قسم خوردى که هرگز نشکنى عهد		چرا پس عهد و پيمان تو بشکست؟

- صافى:

چنان زد تير مژگان بر دل من		که خون جارى شد از آب و گل و من
ز روى آتشينش تابشى کرد		که شد بر باد کلّ حاصل من

- مفتون:

خوشا فصل بهار و سيد گلزار		خوشا وصل نگار و نالهٔ زار
خوشا مفتون و ايام جوانى		لب جوى و لب جام و لب يار

- مهياى برودخونى:

شب ديجو رو من مهجور و ره دور		رقيبان در کمين و يار مستور
ز مهيا مى‌توان رفتن، نه قاصد		چه بايد کرد؟ المهجور معذور

- نادم دشتى:

نه هر مرغى بود، مرغ شباويز		نه هر اسبى بود همتاى شبديز
نه هر معشوقه دلدار است نادم		نه هر عاشق بود همتاى پرويز

- باقر لارى:

به قرص ماه ماند صورت يار		چهل زنگى به دور مه گرفتار
دو چشم يار باقر چون سهيل است		که هر ساله زند آتش به بلغار