عبارت است از بيمارى دژنراتيو اپى‌تليوم رنگدانه‌‌دار عنبيه و جسم مژگانى که در اثر مالش، اين رنگدانه‌ها جدا شده باعث سفيد شدن عنبيه، رسوب رنگى در خلف قرنيه (دوک کروکنبرگ) (krukenberg,s Spindle) و انسداد شبکه ترابکولار و به دنبال آن گلوکوم مى‌شوند. اغلب موارد مردانى هستند ۴۰ - ۲۵ ساله ميوپيک که اتاق قدامى عميق و زاويه باز دارند. در عدم حضور گلوکوم به آن سندرم Pingment dispersion مى‌گويند که مستعد ابتلا به گلوکوم هستند. درمان انتخابى آنها ميوتيک‌ها مى‌باشد تا مانع حرکت عنبيه بر زونولاها شود ولى به‌علت اينکه معمولاً جوانان، ميوپيک هستند، اين داروها را بد تحمل مى‌کنند، لذا در يک دوز قبل از خواب تجويز مى‌شوند. داروهاى مصرفى ديگر بتابلوکرها و اپى‌نفرين مى‌باشد. احتمال نياز به جراحى درناژ و درمان توسط آنتى‌متابوليت‌ها در اينها بالا است.
سندرم پوسته‌ريزى (Fxfoliation S)
رسوبات پوسته پوسته بر عدسي، زوايد مژگاني، زونول و اتاق قدامى و در شبکه ترابکولار ايجاد مى‌شود که باعث گلوکوم مى‌گردد. معمولاً بالاى ۶۵ سال سن دارند. درمان مشابه گلوکوم زاويه باز اوليه است.
دررفتگى عدسى
هم دررفتگى قدامى (با انسداد مردمک) هم خلفى (با مکانيسم نامعلوم) مى‌توانند باعث گلوکوم شوند که در مورد قدامي، بعد از کنترل طبى فشار داخل چشم، عدسى را خارج مى‌کنيم و در مورد خلفي، عدسى را خارج نمى‌کنيم و درمانى مشابه با گلوکوم زاويه باز اوليه انجام مى‌دهيم.
تورم عدسى
در بزرگ شدن عدسى ناشى از کاتاراکت با انسداد مردمک، فشار داخل اتاق خلفى بالا رفته عنبيه به سمت زاويه برجسته شده زاويه را مى‌بندد. درمان خارج کردن عدسى بعد از کنترل طبى فشار داخل چشم است.
گلوکوم فاکوليتيک
ناشى از خارج شدن پروئين‌هاى عدسى کاتاراکته از عدسى و انسداد و ادم شبکه ترابکولار مى‌باشد. درمان شامل استروئيد موضعي، کنترل طبى فشار داخل چشم و سپس خارج کردن عدسى مى‌باشد.
يووئيت
معمولاً در يووئيت فشار داخل چشم به علت کاهش عملکرد جسم مژگانى کمتر از طبيعى است ولى گاهى به‌علت انسداد و ادم شبکه ترابکولار توسط سلول‌هاى التهابي، ترابکوليت، رخداد، سينشى قدامى محيطي، تشکيل عروق جديد در زاويه و Seclusio Papillae (سينشى خلفى ۳۶۰ درجه‌اى که با برآمده کردن عنبيه گلوکوم زاويه بسته حاد ايجاد مى‌کند) فشار داخل چشم بالا مى‌رود. در بين يووئيت‌ها، يووئيت قدامى حاد مرتبط با HLAB27 و يووئيت ناشى از هر پس زوستر و سمپلکس بيشتر تمايل به ايجاد گلوکوم دارند.درمان شامل کنترل يووئيت و گلوکم است ولى تجويز ميوتيک‌ها به‌علت خطر سينشى خلفى ممنوع است. اغلب درمان دراز مدت طبى و درمان جراحى لازم مى‌شود. انسداد حاد زاويه ثانوى به انسداد مردمک، با ميدرياز شديد همراه با ايريدوتومى ليزرى يا ايريدکتومى جراحى درمان مى‌شود.
تومور
ملانوم‌هاى يووه‌آ با جابه‌جائى عدسي، بستن زاويه، درگيرى زاويه، پراکندن پيگمان، تشکيل عروق جديد در زاويه باعث گلوکوم مى‌شوند که احتمالاً جهت درمان خارج کردن چشم لازم مى‌شود.
ضربه
تروما با ايجاد هايفما (زودرس)، آسيب زاويه (گلوکوم زاويه بسته ديررس) و سينشى باعث افزايش فشار داخل چشم مى‌شود.
گلوکوم بدخيم
جراحى روى چشمى با فشار بالا و زاويه بسته باعث افزايش شديد فشار داخل چشم شده و عدسى به‌علت تجمع زلاليه
د ر زجاجيه به جلو رانده مى‌شود. درمان شامل است بر سيکلوپلژيک‌ها، ميدرياتيک‌ها، وقفه دهنده‌هاى توليد زلاليه، داروهاى هيپراسموتيک و گاه اسکلروتومى خلفي، ويترکتومى و حتى خارج کردن عدسى.
سينشى قدامى محيطى
تروما، جراحى و... مى‌تواند باعث اين حالت شود. درمان با جراحى مى‌باشد.
گلوکوم نئوواسکولار
رتينوپاتى پيشرفته ديابتى و انسداد ايسکميک وريد مرکزى شبکيه با ايجاد ايسکمى وريد مرکزى شبکيه با ايجاد ايسکمى منتشر شبکيه باعث تشکيل عروق جديد در عنبيه (Rubeosis iridis) و زاويه اتاق قدامى و به‌دنبال آن انسداد راه خروج زلاليه و گلوکوم مى‌شوند که درمان رضايت بخشى هم ندارند.
افزايش فشار وريدهاى اپى‌اسکلرال
در سندرم استورج وبر (همراه نقص زاويه) و فيستول کاروتيد و کاورنو (همراه ايجاد عروق جديد در زاويه، ناشى از ايسکمي) به‌علت افزايش فشار وريدهاى اپى‌اسکلرال، فشار داخل چشم بالا مى‌رود. درمان طبى نمى‌تواند فشار داخل را از فشار وريدي، پائين‌تر بياورد لذا جراحى لازم مى‌شود.
کورتيکواستروئيدها
موارد موضعى و دور چشمى کورتيکو استروئيدها، نوعى گلوکوم شبيه گلوکوم زاويه باز اوليه مى‌دهند (به‌خصوص در افراد با سابقه فاميلى اين بيماري) و فشار داخل چشم را در حضور گلوکوم زاويه باز اوليه افزايش مى‌دهند. اين اثرات معمولاً با قطع دارو و برگشت‌پذير است (به شرط تشخيص و قطع زودرس). در صورت ضرورى بودن استروئيد موضعي، درمان طبى گلوکوم معمولاً فشار را کنترل مى‌کند. احتمال افزايش فشار داخل چشم با استروئيد سيستميک کمتر است. تونومترى و افتالموسکوپى دوره‌اى افراد تحت درمان با استروئيد موضعى و سيستميک به‌ويژه در حضور سابقه فاميلى گلوکوم ضرورى است.
