عشرت خلوت و دیدار عزیزان شاهیست

عشرت خلوت و دیدار عزیزان شاهیست		وین نداند، مگر آن دل که درو آگاهیست
آن شناسد که: چه بر یوسف مسکین آمد		از غم روی زلیخا؟ که چو یوسف چاهیست
دست کوته مکن از باده و باقی مگذار		چیزی از عشق، که در روز بقا کوتاهیست
دلم از هر دو جهان روی تو می‌خواهد و این		چون ببینی تو، هم از غایت نیکو خواهیست
تا تو آهو بره را سر به کمند آوردیم		پیش ما شیر فلک را هوس روباهیست
مطرب، امشب همه آوازه‌ی خرگاهی زن		اندرین خیمه، که معشوقه‌ی ما خرگاهیست
فتنه‌ی روی خود، ای ماه و دل سوختگان		ز اوحدی پرس، که در شست تو همچون ماهیست